To nie jest zwykła obsesja, to jest obsesja na punkcie obsesji

Nie chcę wprowadzać jakichś ciężkich klimatów, bo już niejednokrotnie pisałam o tym poruszając różne narodowe nutki. Dzisiaj po prostu odnotowuję ten fakt, i zwracam uwagę na to, że po pierwsze, warto stosować proste zasady wobec wszystkich piłkarzy. A po drugie, jak dalece nie warto się tak emocjonalnie angażować w namawianie ludzi do włożenia biało-czerwonej koszulki. Nie warto, bo się wychodzi na idiotę.

 

I niezależnie od tego co Boenisch w końcu postanowi, to trener Smuda naraził się na śmieszność i krytykę. Mrugał Smuda do nas oczkiem dając do zrozumienia, że Boenischa „kupił”, a wcale „nie kupił”.

 

Napił się wódki z ojcem chłopka, przyjął za dobrą monetę sentyment do Polski, a w kilka dni po tym, młody mówi, żeby się sprawą do przyszłego roku nie zajmować.

 

Jak ktoś nie wie dlaczego Boenisch chce sprawę odwlec do przyszłego roku, to przypominam, że w przyszłym roku jest Mundial w RPA, i on pewnie liczy, że ma szansę się na niego z Niemcami załapać.

 

Jęczał, że się nim Leo nie zajmuje, później jęczeli w jego imieniu dziennikarze, nastał Smuda, który się tego jęczenia nasłuchał, dla którego on jest krajanem, i dawaj lecieć w dyrdy do Niemiec. Błąd. Wystarczyło zadzwonić, i powiedzieć, że kiedy już się upora ze swoją tożsamością, i dojdzie do wniosku kim jest, czy Polakiem, czy Niemcem, wówczas ma dać znać, i jak będzie taka potrzeba, i piłkarz będzie w formie, to być może dostanie powołanie.

 

Ludzie szanujmy się trochę, promujmy takich chłopaków jak Obraniak czy Smolarek.

Jest w Polsce sporo osób, które mają nazwiska, mają minuty w tv, maja łamy prasy, naprawdę warto gadać wyłącznie o takich ludziach jak Ci w/w. Warto przymierzać do kadry nie tylko tych najlepszych ale też tych CHCĄCYCH i spełniających kryteria formalne.