Miałam sobie darować ale ciężko nic nie napisać, kiedy się ma taką sztukę w reprezentacji.
Nie sposób nie zauważyć, że w naszej obronie mamy Głowackiego. Jak w ostatnim cafe futbol Borek z Kołtoniem się rozpływali nad Głowackim, to sobie myślałam, że ja i oni to jednak przepaść jak chodzi o oceny różnych sytuacji, różnych piłkarzy, czy podejścia do kadry.
Dzisiaj mamy mecz z Niemcami, i w środku obrony mamy Głowackiego, Głowackiego, który sprokurował już dwie okazje dla Niemców na setki. Gdyby w naszej bramce był ktoś inny, to zapewne byłyby z tych sytuacji bramki. Szczęsny ma dzisiaj okazję, żeby się po meczu z ManU odgryźć, i jednak trochę wybronić.
Cała nasza drużyna gra z kupą w gaciach całą pierwszą połowę, z pewnym przyklękiem, chyba jednak dzisiaj nie specjalnie uzasadnionym bo Niemcy grają na pół gwizdka, na luzie, nie wysilają się wcale, grają sparingowo, bez tradycyjnej dla nich agresywności w grze.
Ale na długości i szerokości całego boiska w Gdańsku-największym kuriozum jest jednak nasz ukochany Arek Głowacki, mój ziomal ale kołek w płocie.
Poświęcam te kilka zdań Głowackiemu specjalnie, bo zasługuje na to jak mało kto.
Robert Lewandowski-bramka.
Peszko-okazje, ale klasyka gatunku, podpala się jak ongiś (w Lechu) bywało. Jak bardzo chce, to bardzo nie może. Jak gra na luzie, to strzela. Może w jego miejsce powinna zagrać Adamiakowa? no jaj sobie z niego trochę robię:-)
Inne tematy w dziale Rozmaitości
