Stary człowiek znad rzeki Stary człowiek znad rzeki
296
BLOG

Plus, minus.

Stary człowiek znad rzeki Stary człowiek znad rzeki Rząd Obserwuj temat Obserwuj notkę 21

Nie pisałem ponad miesiąc na bieżące tematy i wcale nie czuję z tego powodu stratny. W tym czasie wydarzyło się sporo i muszę przyznać, z obserwacja zachowań blogerów na salonie była bardzo ciekawym zjawiskiem. Jak grzyby po deszczu wyrastali bowiem kilkudniowi prorocy, których proroctwa upadały po cichu i szły w zapomnienie. Jeszcze inni mieli wiadomości z „pierwszej ręki”, które okazywały się funta kłaków warte. Jeszcze inni byli srogo zawiedzionymi krewnymi i znajomymi królika, który został pozbawiony wpływów. Warto więc podsumować kilka spraw, teraz, gdy opadł już kurz bitewny i nagle zapanował dziwny spokój.

Po pierwsze to wielki szacunek dla premier Beaty Szydło, która zachowuje się jak przystało na polityka wysokiej klasy, który uznaje hierarchię w strukturach a nie chlapie na około sensacje i sensacyjki. Nie usłyszałem od niej ani słowa narzekania, czy wypowiadania posłuszeństwa. Włączyła się w prace rządu pod nowym kierownictwem. Czego nie można powiedzieć o jej werbalnych sojusznikach, który rzucali błotem w innych wyświadczając jej wizerunkową niedźwiedzią przysługę.

Przy okazji tych wszystkich wydarzeń wyszło szydło (!) z worka i okazało się ile jest skrywanej wściekłości i nienawiści w – tak zwanych – szeregach pisowskiej prawicy wobec Jarosława Kaczyńskiego. Widać jak na dłoni, że pragnienia stworzenia „nowego, lepszego PIS-u bez JK” są wciąż żywe mimo przykładu migalskich, kluzików, miśków kamińskich, którzy obecnie w polityce są nikim. Ale oczywiście próbujcie, twórzcie. Nikt wam nie zabroni. I powiem więcej, im szybciej zaczniecie tworzyć tym lepiej. A nam balastu będzie mniej i piasku w tryby nie będziecie sypać. Ja zostaję z JK, a wam droga wolna. Ale na końcu tej drogi każdy w takiej kanapowej partyjce będzie chciał być prezesem. Pa-aa.

Ulicę zostawiam samą sobie. Marnieje i kruszeje nawet na niewielkim chłodzie, co mnie bardzo cieszy. A Zagranica? Tu może ktoś być zaskoczony. Otóż uważam, że uruchomienie sławetnego „punktu 7” jest bardzo dobrym wydarzeniem w skali całego kontynentu. Otóż nikt już tu nie udaje żadnej finezji. Niemcy zachowują się po swojemu, do czego nas przyzwyczaili w historii, butnie i brutalnie. Jak uczy historia, źle na tym wychodzili w ostateczności. No i cóż, nikt nie jest w stanie już udawać, że istniej coś takiego jak unia suwerennych państw. Z tej idei powstała poczwarka niemieckiej republiki demokratycznej. Nie, jednak nie do końca, należy się małe sprostowanie: niemieckiej republiki demokratycznej. Bo tu nie ma żadnej demokracji, rozkazy idą z Berlina i mają być ruki pa szwam, bo inaczej to w mordę i z buta. A przyglądając się tej poczwarce jeszcze dokładniej dochodzę do wniosku, że nie jest to żadna res publica lecz raczej Rzesza, więc należy dokonać kolejnej korekty: niemiecka republika demokratyczna. Czyli: mówisz Unia, myślisz Niemcy. Myślisz Niemcy, mówisz Niemcy. Klarownie i jasno. Kto ma uszy niechaj słucha.

Jak to jest możliwe? A no tak, że w każdym narodzie jest mniej lub więcej gorszego sortu, który sam z siebie nigdy nie jest w stanie wygrać żadnych wyborów. Ten sort jest w stanie sprzedać nawet swoją matkę, o ile zrobi na tym dobry interes. Tylko widać, ze ten interes wymaga coraz większych nakładów. O ile wcześniej koszty były niższe od Wehrmachtu i Gestapo, to teraz widać, że nakłady ponoszone na zwykłych głupców, który bez ciężkiego wsparcia nie są w stanie samodzielnie cokolwiek zrobić są wyrzucaniem kasy w błoto. Myślę, ze na gorsze sorty w całej Europie zacznie prędzej czy później padać blady strach, bo kasa wzięta, a tu nie widać efektów. Ktoś może się wku…. zdenerwować. a wtedy będzie bieda i bynajmniej nie z tej strony, z której mogliby się spodziewać. Ale i tu jest jeszcze jedna pozytywna wiadomość. Po pierwsze jest ich mało, po drugie nie są to orły intelektualne. I to jest też rzecz pokrzepiająca, bo świadczy to tylko o tym, że porządny człowiek nie wchodzi w to szemrane towarzystwo jawnie lub niejawnie ocierające się o zdradę.

Aby nie było za dobrze to jest jeden zgrzyt metalem po szkle. To postać Prezydenta. Kiedy już było jasne, że ustawy o SN i KRS zostaną podpisane i zacząłem myśleć sobie, że Prezydent świetnie odgrywa rolę opozycji, rodem niczym z filmu „Żądło”, gdy na końcu pokonawszy buca mafii wszyscy śmieją się z wyciętego mu numeru. Aż tu w ten sam dzień zgrzyt na gali Polsatu, gdy na scenie odgrywano kretyńskie kabarety o Katastrofie Smoleńskiej. Człowiek niezłomny z kampanii prezydenckiej, nie wstał, nie rzucił rękawicą pod nogi Solorza i nie chwycił żony za rękę mówiąc: Agata, nic tu po nas, wychodzimy.

Nic takiego się nie stało, szkoda.

Jestem starym człowiekiem patrzącym na przepływającą rzekę

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Polityka