Nikt nie mówi gdzie jesteśmy. Może nas nie ma.

Nie wiem jakie przesłanki mogły spowodować zaproponowanie Ruskim przez Obamę resetu dotychczasowych stosunków i nowego układu Start w kwietniu tego roku w Pradze. Nie wiem na jakiej podstawie można było przyjąć, że państwo tajnych służb jest w stanie zachowywać się racjonalnie, czyli zgodnie z zasadami zachodniej cywilizacji. Nie wiem - i nie obchodzi mnie to. Dość, że już nazajutrz państwo służb udowodniło po raz następny swoją  niezmienność  dokonując zamachu stanu w Polsce i anektując wszystkie organa jej władzy.  W praktyce, na płaszczyźnie faktów dokonanych, jest to już kolejne zwycięstwo w bardzo krótkim czasie: po Abchazji , Osetii i Ukrainie -  Polska.

Z ulgą obserwowałam natychmiastową reakcję NATO i USA na Smoleńsk. Zablokowanie Rosji na Bałtyku i Morzu Północnym, zamknięcie przestrzeni powietrznej. Z ulgą przeczytałam słowa wiceprezydenta USA wykluczające możliwość odbudowywania dawnej strefy wpływów w Europie. Nie przeszkadzała mi lakoniczność komunikatów, w końcu cóż takim jak ja  do szczegółów.

Z satysfakcją wielką przyjęłam bezprecedensowe w skali historii świata zdarzenie, wobec którego państwo służb okazało się bezsilne: dwumiesięczny pożar niezmierzonych hektarów jego obszaru. Prośbę o pomoc zwróconą do wroga  odczytałam tylko tak jak można ją odczytać - jako jednoznaczny akt kapitulacji wobec realnej przewagi  wroga.

Niekonwencjonalność formy i treści tego faktu przyjęłam również z pełnym zrozumieniem. Wstrzymanie oficjalnego zadekretowania go i skomentowania  wytłumaczyłam sobie całkiem wystarczająco jako odsunięcie problemu -  zbędnego i przedwczesnego dla nieprzygotowanej do pojęcia go w żaden sposób opinii publicznej, a może nawet jeszcze ryzykownego dla dalszego biegu wydarzeń.

Ale rzecz się przedłuża. Mija już siedem miesięcy od dokonania zamachu stanu w Polsce. Przez te siedem miesięcy nie doczekaliśmy się zajęcia oficjalnego stanowiska przez NATO wobec śmierci polskiego Prezydenta, zwierzchnika polskich sił zbrojnych NATO oraz generałów NATO. Państwa zaś demokracji zachodniej z USA na czele  fakt Smoleńska i jego konsekwencji skwitowały jednym jedynym aktem: kondolencjami.

Fakt ten rodzi wiele podejrzeń, przede wszystkim takie, że ISTNIEJE ZGODAna pozostawienie Polski w roli kondominium rosyjskiego. Być może jest to zgoda czasowa i warunkowa, ale już sam fakt takiego jej charakteru świadczy o pozostawieniu Rosji możliwości rozmaitych gier, manipulacji, przyjmowania bądź odrzucania warunków.

Czy nie okaże się, że w handlu na międzynarodowym placu targowym sprawa Polski mniej waży od, dajmy na to - Wysp Kurylskich czy dojazdu do Afganistanu?

Czy nie okaże się, że jedyna autentyczna partia opozycyjna w Polsce zostanie zahibernowana jako alibi, element dekoracyjny fałszywej demokracji - bez dostępu do podstawowego mechanizmu przejęcia władzy, czyli  liczenia głosów wyborców?

A ewentualne "nowe" będzie polegało na tym, że funkcjonowanie PiS w życiu publicznym będzie pełnić  jedynie rolę dyscyplinującego państwowy aparat służb straszaka: uważajcie, bo kiedyś przyjdzie moment, że spuścimy społeczeństwo ze smyczy i nie pozwolimy wybrać wam się znowu...

Brak oficjalnego stanowiska NATO i Zachodu wobec dramatu Polski , brak autentycznego komentarza do zachodzących niebywałych nigdy wcześniej wydarzeń sugeruje, że takie niebezpieczeństwo może istnieć.

A my co? Ano róbmy te balonikowe akcje, piszmy te swoje notki i czekajmy na szczyt w Lizbonie. Już za dwa tygodnie dowiemy się mniej więcej co i jak. Może Kaczyński coś dla nas załatwi.