Aniołowie

Tak sobie myślę czasem, ze, kiedy Pan Bóg zamyka drzwi, to otwiera okno. I nie wiem ile w tym prawdy. Umysł ludzki nie lubi rozpaczy, nie lubi chaosu, nie lubi przypadkowości. Mamy tendencję do porządkowania życia, nadawania wszystkiemu znaczenia, sensu. Szukamy drogowskazów i zastosowania dla teorii przyczynowo- skutkowej. Kiedy życie w naszym wewnętrznym wymiarze ma sens, czujemy się mniej zagubieni. Przyznam się od razu, że nie jestem osobą zbyt religijną, do kościoła rzadko chodzę. Z drugiej strony, kiedy ogarnia mnie zwątpienie chętnie rozmawiam z Bogiem, a raczej prowadzę coś na kształt wewnętrznego monologu. Czy Bóg daje nam znaki? Czy przemawia do nas poprzez wysłanników swoich, aniołów? Nie wiem. Łatwiej mi jednak żyć wierząc, że tak jest. Myślę, że Bóg jest miłością. Dosłownie. Przejawia się, więc we wszystkim dobrym, co mnie otacza. W słońcu, ptakach, drzewach. Bóg jest też miłością we mnie. Nie wiem czy to wszystko ma sens… Tak mnie naszło, bo dostałam dzisiaj niespodziewanie bardzo ciepły mail i jakoś tak znowu zrobiło mi się ciepło na sercu:)