Kraj (dobrych) Rad

Byłem wielokrotnie krytykowany przez naszych rosyjskich gości za to, że niesprawiedliwie oceniam szlachetne intencje rosyjskich władz. Krytyka dotyczyła mojej oceny zarówno ich polityki wewnętrznej jak i zagranicznej. W obu przypadkach zarzut pod moim adresem był ten sam: „Nie potrzebujemy od was żadnych rad. Poradzimy sobie sami.”

Stwierdziłem, że być może jestem niesprawiedliwy w ocenie rzeczywistego stanu rzeczy za naszą wschodnią granicą. W końcu naród, który tyle wycierpiał w okresie słusznie minionym, może mieć fobię na wszelkie RADY.

Dlatego dziś chciałbym się zrehabilitować i powiedzieć coś pozytywnego na temat osób piastujących w Rosji kluczowe stanowiska.

Zacznę od ministra spraw zagranicznych RF Ławrowa, który ostro potępił władze libijskie za sposób postępowania z własnymi obywatelami (Ostre słowa Ławrowa) . Jeśli wierzyć doniesieniom Onetu (a wszyscy znamy nieposzlakowaną wiarygodność tego portalu) minister stwierdził, że działania władz libijskich są „nie do przyjęcia”. Wezwał je również do poszanowania praw człowieka. W podobnym tonie wypowiadał się w czwartek podczas spotkania z przewodniczącym Barroso premier Putin.

Jestem przekonany, że władze libijskie wezmą sobie rady panów Putina i Ławrowa do serca. Kto może być dla nich większym autorytetem. Przecież nie dwulicowe rządy państw demokratycznych niedostrzegające łamania praw człowieka w krajach, na stosunkach z którymi zależy im bardziej niż na własnej reputacji.

Przypuszczam, że z rad przedstawicieli rządu Rosyjskiej Federacji skorzysta również ostoja demokracji na Północnym Kaukazie - Ramzan Kadyrow. Na pewno autorytet premiera i ministra spraw zagranicznych przemawia do niego o wiele silniej niż pomiaukiwania zmarginalizowanej w Rosji organizacji obrony praw człowieka Memoriał.

Kolejną miłą niespodziankę sprawił mi odsądzany w polskich mediach od czci i wiary prezes Gazpromu Alieksiej Miller. Poradził on swoim nieoceniony klientom europejskim rozważenie konieczności dywersyfikacji dostaw energii,gdyż zgodnie z jego przewidywaniami, dotychczasowi, uważani za stabilnych dostawcy stracili, delikatnie mówiąc, swą renomę (Miller: A nie mówiłem!). Trudno odmówić przenikliwości prezesowi Millerowi. Nic nie jest dane na tej ziemi raz na zawsze i KAŻDY stabilny dziś dostawca jutro może przestać być stabilny. Przekonali się o tym dwa lata temu mieszkańcy Bałkanów odcięci w skutek konfliktu gazowego Gazpromu z Ukrainą od dostaw gazu z Rosji. 

Trzymam kciuki za kierownictwo Unii Europejskiej aby z pokorą przyjmując rady prezesa Millera kontynuowało starania w celu jak najpełniejszej dywersyfikacji dostaw surowców energetycznych poprzez budowę południowego korytarza energetycznego i zintegrowanej sieci gazowej (UE contra Gazprom). 

Na rady szefa Gazpromu nie powinien pozostawać obojętny również wicepremier Pawlak. Pomimo jego porażającego sukcesu w ubiegłorocznych negocjacjach gazowych w Rosją, ma on nadal szanse wykazać się skutecznością w realizacji projektu budowy gazoportu w Świnoujściu.

Konrad24pl