Dzisiaj dopiero drugi dzień od przywrócenia możliwości uzyskania emerytury na zasadach utrwalonych przez dziesięciolecia. I sporo wniosków w tej sprawie... Kto dzisiaj pamięta o składaniu wniosków o przyznanie emerytury, gdy kilka lat temu masowo każdy, kto tylko mógł a wiedział, że "coś może zmienić się" - składał wniosek o przyznanie mu takiego prawa.
Wtedy decyzja była to trudna zwłaszcza dla tych osób, które pełniły funkcje kierownicze w dobrze prosperujących przedsiębiorstwach. Procedura nie była łatwa, bowiem należało złożyć wniosek o rozwiązanie istniejącej umowy o pracę w związku z prawem do uzyskania emerytury... Dotychczasowa praktyka była prosta. Pracownik, który w danym roku kalendarzowym uzyskiwał prawo do przejścia na emeryturę, z reguły nie występował o takie przejście i z chwilą ukończenia wieku uprawniającego do emerytury (kobiety lat 60, mężczyźni lat 65, w niektórych zawodach istniała możliwość przejścia na emeryturę nieco wcześniej, ale to wynikało z innych kategorii "utrudnień zawodowych") taki pracownik pozostawał w stosunku pracy.
Często opóźnienie przejścia na emeryturę było przeciągane w czasie - niektórzy starali się pozostawać w stosunku pracy do końca roku kalendarzowego, inni - w porozumieniu z pracodawcą - pracowali jeszcze kilka lat dłużej.
Zdarzało się, że jeżeli ktoś miał przepracowane 40 lat i jeszcze nie uzyskał wieku uprawniającego do przejścia na emeryturę, korzystał z tego prawa, jeżeli było to w jego interesie. Kilkakrotnie przepisy prawa umożliwiały przejście na emeryturę w przypadku spełnienia określonych kryteriów nawet w sytuacji, gdy pracownik nie uzyskał wieku emerytalnego. Takie możliwości nie trwały wiecznie i raczej była to okazjonalna możliwość uwolnienia się od codziennego obowiązku stawienia się w pracy...
Kilka lat temu przez Polskę przeszłą wieść, że ówczesna administracja państwowa miesza coś i nie wiadomo, kiedy będzie można uzyskać prawo do wycofania się z aktywności zawodowej. Wiele osób, które dobiegały określonego wieku bało się, że w sytuacji utraty zdrowia mogą utracić źródło utrzymania a zatrudnienie na dotychczasowym stanowisku w dalszej perspektywie było wątpliwe.
W tym przypadku należało jednak wypowiedzieć umowę o pracę w określonym terminie, aby z chwilą uzyskania wieku uprawniającego do ubiegania się o taką emeryturę nie pozostawać w stosunku pracy. Był to zabieg ryzykowny, bowiem pracodawca mógł zatrudnić kogoś innego i mogłoby trudno wrócić na zajmowane wcześniej stanowisko, ale już z prawem do emerytury.
Z drugiej strony - uzyskane prawo do emerytury nie było bezwzględne. W sytuacji, kiedy wynagrodzenie emeryta przekraczało ustawowe progi - ZUS miał uprawnienie do zawieszenia wypłaty świadczenia emerytalnego w okresie, kiedy emeryt posiadał wynagrodzenie z innego tytułu - tutaj wynagrodzenie wynikające z umowy o pracę.
Mądrzy ludzie ryzykowali. Najpierw uzgadniali ze swoim szefem możliwość uzyskania świadczenia emerytalnego i po krótkim czasie wracali na zajmowane wcześniej stanowisko. Trudno powiedzieć, czy wszystkim ten wybieg udał się skutecznie. Ale w przypadku utraty zatrudnienia (na przykład likwidacja firmy) pracownik nie pozostawał bez środków do życia, tylko odzyskiwał prawo do wcześniej zawieszonej wypłaty świadczenia emerytalnego...
Pogłoski w tamtym okresie dotyczyły jakiejś utajnionej akcji rządu - który ni stąd, ni zowąd - nagle zmienił obowiązujące reguły gry nie bacząc na nic.
Dzisiaj - nauczeni doświadczeniem - sięgamy po przywrócone prawo do świadczenia emerytalnego tym bardziej, że nie wiąże się ono z obowiązkiem rezygnacji z pracy. Wprost przeciwnie - zadeklarowane prawem przejście na emeryturę i pozostanie w stosunku pracy z równoczesnym prawem do świadczenia emerytalnego powinno zwiększyć comiesięczną kwotę wynagrodzenia... Przynajmniej takie są deklaracje.
Poza tym - skonsumowanie posiadanego prawa do świadczenia emerytalnego daje gwarancję, że nie pozostanie się bez środków na życie, gdyby nagle coś stało się z firmą...
Niestety, jest jeszcze grupa osób, którym w chwili obecnej brakuje do uprawnień emerytalnych tych trzy - cztery lata. Często te osoby pozostają bez wynagrodzenia, bez pracy od kilku lat i mimo poszukiwań - nie mają szansy na zatrudnienie z racji przekroczonego 55 roku życia.
Co te osoby mają robić, jeżeli pozostają bez pracy, bez wynagrodzenia a próby czy to samozatrudnienia czy prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek nie dają wynagrodzenia nawet na poziomie minimalnym...
Dla tych osób nie ma już żadnych perspektyw...
