Blue Moon

Temat księżycowy jest bardzo wdzięcznym tematem. Nie tylko poetom kojarzy się z miłymi uczuciami. Myślę więc, że warto pokazać jeszcze jedną piękną piosenkę z księżycem w nazwie

 

Blue Moon.

 

Autorami piosenki są znani już dla czytelników tego bloga Richard Rodgers i Lorenz Hart.  Jest to już trzeci ich utwór tu prezentowany po Diana Krall, Nina Simone, Janis Joplin - Little Girl Blue oraz My Funny Valentine.

 

Rodgers & Hart w drugiej połowie lat 20. byli czołowymi twórcami musicali pisanych dla teatrów na Broadwayu oraz w Londynie. Wielki Kryzys lat 1929 – 1933 dotknął i tę dziedzinę działalności. Rodgers & Hart zwrócili się w stronę Hollywood. W 1933 roku podpisali kontrakt z Metro-Goldwyn-Meyer (MGM). Wkrótce otrzymali zlecenie na napisanie muzyki do filmu Hollywood Party.

 

Film miał w założeniu pokazać całą plejadę gwiazd aktorskich. Rodgers we wspomnieniach tak pisał: „Jednym z naszych pomysłów była scena, w której Jean Harlow jako młoda niewinna dziewczyna śpiewa swoją modlitwę. Jak ta sekwencja filmowa tak i my mieliśmy mgliste wyobrażenie, ale cel był jeden – umożliwić Jean wyrazić swoją przygniatającą ją ambicję zostania gwiazdą filmową (‘Oh Lord, if you're not busy up there,/I ask for help with a prayer/So please don't give me the air...')."

Jean Harlow

Piosenka nie została nagrana, ani też scena z Harlow nie została nakręcona. Prawa autorskie do piosenki Prayer zostały zapisane lecz utwór nie został nawet opublikowany.

 

Film Hollywood Party wszedł na ekrany w 1934 roku. Z kilkunastu piosenek napisanych przez parę Rodgers & Hart wykorzystano wszystkiego trzy. W filmie wystąpili: Jimmy Durante, Laurel and Hardy, The Three Stooges i Mickey Mouse. Sekwencja z Myszką Miki była nakręcona przez Walta Disneya w Technicolorze. Flip i Flap grali tak jak zawsze. Mimo to film nie był sukcesem finansowym ani nie zyskał przychylności krytyki.

 

Hart napisał nowy tekst do melodii, która miała stać się tytułową piosenką do filmu Manhattan Melodrama: "Act One:/You gulp your coffee and run;/Into the subway you crowd./Don’t breathe, it isn’t allowed". W tym filmie w głównych rolach wystąpili Clark Gable, William Powell i Myrna Loy. Reżyser Van Dyke ostatecznie zrezygnował z tej piosenki jako tytułowej zaproponował jednak by zaadaptować ją do sceny w nocnym klubie. Hart napisał więc trzecią wersję tekstu: “Oh, Lord …/I could be good to a lover,/But then I always discover/The bad in ev’ry man.” Piosenka nosiła tytuł The Bad In Every Man. Zaśpiewała ją Shirley Ross ucharakteryzowana na Murzynkę. Utwór został też wydany w formie nutowej. W gruncie rzeczy nie okazał się żadnym przebojem.

Richard Rodgers i Lorenz Hart

 

 

Rodgers ciągle lubił tę swoją kompozycję. Szef wydawnictwa MGM Jack Robbins poradził by piosenka nabrała bardziej popularnego i komercyjnego charakteru z romantycznym wydźwiękiem i chwytliwym tytułem. Lorenz Hart przystąpił do pracy po raz czwarty. Tym razem trafił w dziesiątkę. Robbins zarekomendował piosenkę, już pod tytułem Blue Moon, do programu radiowego Hollywood Hotel. Wkrótce Blue Moon otwierał audycje. W styczniu 1935 roku  Columbia Records wydała tę piosenkę w wykonaniu Connee Boswell. Wtedy i MGM przekonała się do niej – wykorzystano ją w siedmiu filmach, w tym w At the Circus oraz Viva Las Vegas.

Okładka wydania nutowego Blue Moon

 

Od razu posypały się też kolejne nagrania. Ich autorami byli między innymi: Louis Armstrong, Frank Sinatra, Ella Fitzegerald, Billie Holiday, Dizzy Gillespie, Tony Bennet, Dean Martin, Julie London, Cowboy Junkies,The Supremes, Bobby Vinton i wielu innych. Blue Moon cieszy się niesłabnącym powodzeniem do dzisiaj. Już w XXI wieku nagrano ją kilkanaście razy.

 

Elvis Presley nagrał wersję rock’n’rollową. Jednak zupełnie niespodziewanie największe powodzenie osiągnęło nagranie z 1961 roku przez The Marcels. The Marcels był to zespół pięciu czarnych muzyków śpiewających w tzw. stylu doo-wop. Jest to odmiana Rhythm’n’Bluesa bardzo popularna wśród Murzynów w latach 50. i w pierwszej połowie lat 60. Korzenie doo-wop sięgają lat 30., kiedy całkiem dobrą karierę zrobiły zespoły Ink Spots oraz Mills Brothers.

 

Nazwa The Marcels została wzięta od fryzury siostry Freda Johnsona (śpiewał basem), Priscilli. Ta popularna wtedy fryzura była nazywana falą Marcela. Nagranie przez nich Blue Moon było szokujące. Sylaby basu "bomp-baba-bomp" i "dip-da-dip" były ogromną nowością dla białej publiczności.

The Marcels

 

Ich wersja zajmowała na liście Billboard Hot 100 pierwsze miejsce przez trzy tygodnie w kwietniu 1961 roku. Miesiąc później osiągnęła szczyt list przebojów w Wielkiej Brytanii. Dzisiaj słuchając tego wykonania możemy się dziwić, że interpretacje takich mistrzów jak Armstrong, Holiday czy Sinatra nie zyskały takiego uznania, ale cóż, trzeba jeszcze trafić na odpowiedni czas. The Marcels trafili. Sprzedaż przekroczyła milion płyt, a ich wersja znalazła się na liście 500 Piosenek Zmieniających Kształ Rock’n’Rolla oraz weszła do Rock and Roll Hall of Fame.

 

 

 

 

Blue Moon lyrics

 

Blue moon...Without a love of my own

Blue
moon
Is someone standing alone?
Without a dream in my heart
Without a love of my
own

Blue moon
You're just what I was there for
You heard me saying a prayer
for
Someone I really could care for

Without a love of my own

Blue
moon
Is someone standing alone?
Without a dream in my heart
Without a love of my
own

Without a love of my own

Blue moon...Without a love of my own


La luna...Esta en el cielo..
Con todas las estrellas..
Riendo muy remenante?


Without a love of my own
Blue moon
Without a love of my own