Szacunek

Byłem wczoraj w kościele. Trafiłem na mszę, która okazała się uroczystością dla młodych ludzi, którzy przygotowują się do przyjęcia sakramentu bierzmowania. W ławkach rodzice z synami i córkami, jakoś tak uroczyście, kadzidło i cała ta dodatkowa oprawa. Kończy się kazanie a tu nagle ksiądz mówi, że teraz zacznie się przyrzeczenie. No słucham ciekawy bo pierwszy raz z czymś takim się spotykam. Ja czegoś takiego nie miałem u mnie na prowincji a tu Lublin. No ale słucham, ksiądz pyta, młodzi odpowiadają i w pewnym momencie klękają przed rodzicami i ci wkładają na nich krzyże, które jak się okazał wszyscy mięli. Ja zaskoczony bardzo ale patrzę dalej co się dzieje. I nagle ksiądz mówi: "A teraz ucałujcie ręce rodziców w podziękowaniu za wszystko co otrzymaliście". No po prostu zaskoczyło mnie to :) Nagle ileś tam pociech podziękowało w ten piękny sposób swoim rodzicom. Obraz ten był jak nie z naszej codziennej bajki. Było to piękne i takie niedzisiejsze. Mi przed oczami natychmiast pojawiły się sceny z Ojca chrzestnego (najlepszy film jaki kiedykolwiek widziałem) w którym w ten sposób oddawano szacunek Don Corleone. W następnej chwili też zrozumiałem nakaz mojej Mamy, kiedy Dziadzio umierał w szpitalu a ja jako brzdąc miałem ucałować jego rękę i jak się okazało był to ostatni raz kiedy go widziałem żywego. To była po prostu jedna z wielu nauk szacunku do ludzi starszych. Tych, których powinno się ponad wszystko szanować i uczyć od nich życia.