Kula i Karzo

Szedł sobie Karzo do domu późnym już wczesnym rankiem. Znaczy, ranek był wczesny, ale opóźniła się impreza na której Karzo przebywał.

Idzie więc Karzo ścieżką zygzakiem, a to z tej racji, że ścieżka się była bardzo wiła.

Patrzy, a tu na skraju ścieżki siedzi sobie Kula. Już miał ją rozdeptać , bo akurat tak mu wypadało, ale nie - wstrzymał egzekucję i najwyższym wysiłkiem podniósł Kulę, którą przeniósł na drugą stronę ścieżki. W tzw. międzyczasie coś go gibło i to tak, że nieopatrznie Kula musnęła mu się w usta.

Odsunął Kulę z odpowiednim namaszczeniem i miał już nawet zamiar pozbyć się kłopotu, ale tu Kula odezwała się ludzkim głosem.

"Karzo, że byłeś tak empatyczny i mnie nie rozdeptałeś - spełnię twoje najskrytsze marzenie. Tylko powiedz jakie".

Tu Karzo podumał , a że był nieco na***ny stwierdził: wiesz Kulo, chciałbym mieć tak dużego siusiaka, że idąc szorowałby po dywanie.

Doszedł do domu i padł na tapczan pogrążając się w marzeniach.

Po południu się obudził gnany pilną potrzebą skorzystania z łazienki. Pędem się tam udał, a tu czuje, że siusiak mu się o dywan ociera.. Niesamowite - jednak Kula ma te swoje magiczne zdolności. Jeszcze podbiegł do lustra, by sprawdzić efektywne wymiary.

Patrzy - a tu okazuje się, że Kula mu nóżki skróciła.

I stąd zapewne teraz Kula występuje na obrazach Karzo jako beznoga.