Papież Franciszek mianując prymasem Polski biskupa Wojciecha Polaka wsadził kij w mrowisko. Można tego było się tego kija spodziewać. Co to jednak zmieni wśród hierarchów polskiego Kościoła, którzy potrzebują nie tyle wietrzenia, ile huraganu, aby ich wymieciono.
Hierarchowie niedawno wygenerowali spośród siebie szefa Konferencji Episkopatu Polski i wyszedł im abp Stanisław Gądecki, który o in vitro, gender i pedofilii za dużo nie mówi, za to o duszy, a miałaby nią być instytucja, w której pracuje, zaś organizmem władanym przez duszę - Polska.
Coś się metropolicie poznańskiemu pomyliły czasy i bodaj kraj. O bp Polaku za dużo nie wiemy. Złagodził kompromitację abp. Józefa Michalika, który wyłożył przyczyny pedofilii wśród kleru "lgnięciem dziecka do kapłana", bp Polak wówczas przeprosił: "ofiary zostały bardzo głęboko zranione". A to dużo przy zrogowaciałych duszach polskich hierarchów.
Polak zachował się, jak człowiek, a nie jak feudał wśród nierozgarniętych owieczek. Ta wiedza o biskupie to jednak za mało. Hierarchowie są odseparowani od społeczeństwa grubym murem swoich książęcych siedzib kurii. Medialnie się pokazują na ambonie tudzież w prasie kościelnej, która z prasą jako taką nie ma nic wspólnego.
Oprócz Polaka kojarzę innego w miarę nowoczesnego biskupa Grzegorza Rysia, a reszta tkwi w okowach średniowiecznych przeświadczeń, bez wątpliwości wewnętrznych, za to z ogromnym żarem, aby bronić swojej uprzywilejowanej pozycji.
Tak jak Franciszek jest skazany na przegranie z kurią watykańską, tak bp Polak nie zmieni mentalności Michalików, Hoserów, Gądeckich.
Kościół potrzebuje nowej duszy, nowej wewnętrznej tkanki. Czy tą szansą może być bp Polak? Na pewno nie pomogą mu abp. pokroju Michalika. Czy poradzi sobie z obowiązującą skamieliną polskich hierarchów? Wątpię. Choć życzę mu wytrwałości - godnej Atlasa - aby w części zmierzyć się z pedofilią kleru i wreszcie odpowiedzieć na zranione potrzeby wewnętrzne (duszy) ofiar.
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
