Złapałem Covida. Było to pod koniec marca, więc jeszcze w czasach reżimu kwarantannowego. Dostałem stosowne esemesy o kwarantannie a także o tym, że mam za pośrednictwem Poczty Polskiej otrzymać wysłany przez Ministerstwo Zdrowia pulsoksymetr.
Od Poczty Polskiej (jaka ona tam polska, skoro sprzedano ją Francuzom) dostałem w sobotę esemesa że „dziś kurier dostarczy mi przesyłkę”. Zdębiałem na chwilę, bo przecież każde dziecko w Polsce wie, że poczta żadnych przesyłek w sobotę nie doręcza. Ale nic, myślę, może się coś zmieniło, więc czekam cierpliwie.
Poczta pulsoksymetru w sobotę nie dostarczyła, w poniedziałek też nie, więc we wtorek wszedłem na taką ich stronę, gdzie podając numer przesyłki można sprawdzić gdzie ona jest. Numer mi podali w esemesie. No i dowiedziałem się, że przesyłka wraca do nadawcy. Udało mi się dodzwonić i to do żywego człowieka płci żeńskiej, a nie jak u większości dusiów (dostawców usług sieciowych) do sztucznego asystenta, więc jednak jakiś sukces. Podaję numer przesyłki i pytam dlaczego została odesłana, na co pani mi wyjaśnia, że zwrot może nastąpić z dwóch powodów: odmowa przyjęcia przez adresata albo niemożność jego znalezienia przez kuriera z powodu błędnego lub niepełnego adresu.
Pierwszy powód odpada, bo cały czas byłem w domu (kwarantanna) i żeden kurier się nie pojawił. Czyli powód drugi. Pytam więc, czy skoro Poczta dysponuje numerem mojej komórki (przysłali wszak esemesa) to kurier nie mógł do mnie zadzwonić i ustalić gdzie dokładnie mieszkam. I tu zdębiałem po raz drugi, słysząc od pani, że KURIER NIE MA TAKIEGO OBOWIĄZKU. Innymi słowy, kurier Poczty Polskiej ma obowiązek pojeździć z paczką przez jakiś czas, ale nie ma obowiązku zrobić nic, by ją adresatowi doręczyć. Zakładam, że jeździ samochodem a nie rowerem, spalając przy okazji jakąś tam ilość paliwa.
Ceterum censeo, należy zakazać działalności Poczty Polskiej przyczyniając się w ten sposób do poprawy jakości powietrza w miastach i do oszczędności paliwa.
