Justyna Kowalczyk a sprawa polska

Pamiętam, że kiedy obserwowałem finisz Justyny Kowalczyk pomyślałem sobie, nie da rady, przecież nikomu się nie udaje. Myliłem się. Pamiętam również pierwszą myśl, kiedy dotarło do mnie, że Polska osiągnęła złoty medal - Polacy nie są skazani genetycznie ani przez los na wieczne porażki, wieczne pół-sukcesy i ćwierć-wiktorie.

                Skoro możemy mieć sukces w sporcie, możemy w oświacie, biznesie i innych gałęziach życia. W gruncie rzeczy chodzi o świadomość. Chodzi o to, by odrzucić od siebie przekonanie, że „w tym kraju nigdy” nie uda się, nie można, nie warto… Warto i można, być może przy tym parę osób straci posady, parę układów towarzyskich zostanie rozbitych, ale taka jest cena normalności.

                W końcu do Polaków kiedyś dotrze, że jeśli sami nie będziemy dbać o nasz kraj, to nikt za nas tego nie zrobi. Nie chcesz dziś angażować się w zmiany ekonomiczne i głosować na odpowiedzialnych polityków? Jutro będziesz dotował kuchnie dla biednych. Nie chcesz prywatyzacji służby zdrowia i edukacji? Jutro będziesz musiał patrzeć na upokarzającą biedę naukowców i pielęgniarki i fatalną edukację Twojego dziecka. Nie chcesz…

                Nie sądzę, by stało się to dzisiaj, czy jutro, niemniej jednak zmiana nadejdzie i będzie ona równie niepostrzegalna, jak niepostrzegalna jest obecnie scheda komunizmu wciąż panosząca się w umysłach i sercach Polaków.

 

Marek Przychodzeń