Pamiętajcie...

Bluszczem ku oknom 
Kwiatem w samotność 
Poszumem traw 
Drzewem co stoi 
Uspokojeniem 
Wśród tylu spraw 

Pamiętajcie o ogrodach 
Przecież stamtąd przyszliście 
W żar epoki użyczą wam chłodu 
Tylko drzewa, tylko liście

Pamiętajcie o ogrodach 
Czy tak trudno być poetą 
W żar epoki nie użyczy wam chłodu 
Żaden schron, żaden beton
Kroplą pamięci 
Nicią pajęczą 
Zapachem bzu 
Wiesz już na pewno 
Świeżością rzewną 
To właśnie tu 


Pamiętajcie o ogrodach 
Przecież stamtąd przyszliście 
W żar epoki użyczą wam chłodu 
Tylko drzewa, tylko liście 
Pamiętajcie o ogrodach 
Czy tak trudno być poetą 
W żar epoki nie użyczy wam chłodu 
Żaden schron, żaden beton

I dokąd uciec 
W za ciasnym bucie 
Gdy twardy bruk 
Są gdzieś daleko 
Przejrzyste rzeki 
I mamy XX wiek 


Pamiętajcie o ogrodach 
Przecież stamtąd przyszliście 
W żar epoki użyczą wam chłodu 
Tylko drzewa, tylko liście

Pamiętajcie o ogrodach 
Czy tak trudno być poetą 
W żar epoki nie użyczy wam chłodu 
Żaden schron, żaden beton

/Jonasz Kofta/