Czas wojny był okresem bardzo trudnym. Dla wszystkich. Ciągle ktoś tracił życie, ktoś był aresztowany, kogoś ogołocono ze wszystkiego... Państwo niemieckie działało różnie, w stosunku do Polaków było bardzo restrykcyjne a Żydów rozstrzeliwano na miejscu. Jednak od potyczki pod Stalingradem zaczęło się coś zmieniać. Coraz więcej Niemców przybywało ze WSCHODU, coraz częściej nosili znamię militarnej porażki. Ostatecznie musieli opuścić gościnne tereny Polski, udając się na niepewny los pod kontrolą Aliantów.
Lata 1945-1956 nie były łatwe dla Polaków. Przede wszystkim trwała repatriacja - do Polski ściągano polskie rodziny deportowane przez Rosjan na Daleki Wschód, Na Syberię, do Kazachstanu... Ci ludzie wracali z zesłania i byli osiedlani głównie na terenach NOWEJ Polski, w granicach ustalonych w Jałcie i w Poczdamie. Często wśród niemieckich rodzin mieszkających na Zachodnich i Północnych Ziemiach Odzyskanych... Do Polski w NOWYCH granicach ściągały też polskie rodziny ze wschodnich rubieży Rzeczypospolitej - po zakończeniu II wojny światowej były to już republiki radzieckie - Litwa, Białoruś i Ukraina...
Niektóre miejscowości zasiedlone przez Niemców opustoszały... Porzucony majątek był przejmowany przez państwo polskie z przeznaczeniem jako rekompensata utraconego majątku Polaków przesiedlanych z nowych Republik Radzieckich, gdzie dla Polaków nie było już miejsca...
W wielu miejscowościach działy się także rzeczy "straszne" - tam miały miejsce napady bandyckie przez zorganizowane bandy tworzone z niedobitków armii niemieckiej. Miały miejsce napady i kradzieże także rodzimych opryszków. Na opuszczone przez Niemców osiedla najeżdżali pierwsi "osadnicy" - w dużej części byli to mieszkańcy ościennych obszarów (Wielkopolska), Polacy, którzy tutaj szukali szczęścia i ubogacenia się pozostawionym majątkiem rodzin niemieckich. Ci ludzie próbowali rabować, co się dało i wracali w swoje rodzinne domy.
Wkrótce dotarły pierwsze transporty a pozostawione przez Niemców domostwa przydzielano polskim repatriantom. Wiele domów i gospodarstw rolnych przydzielano osadnikom wojskowym - rodzinom żołnierzy Wojska Polskiego demobilizowanym z armii po zakończeniu wojny. Jednak sama władza nie czuła się tak całkiem pewnie i prowadziła wojnę z "reakcyjnym podziemiem". Wielu było generałów polskiego wojska, którzy nie rozumieli stopnia skomplikowania materii powojennej społeczności. Niektórzy służyli wiernie Polsce w sposób, w jaki to rozumieli. Inni zaprzedali się bezkrytycznie i zabiegali o awans swoją gorliwością, nie zawsze rozumiejąc służbę Ojczyźnie.
Bolesław Bierut [1] oraz Władysław Gomułka [2] rywalizowali ze sobą skutecznie, bardzo też różnie interpretowali wizję Polski. Bolesław Bierut cieszył się jednak większą sympatią Józefa Stalina, co pozwoliło wykluczyć z gry politycznej Władysława Gomółkę na kilka lat.
[1] https://pl.wikipedia.org/wiki/Boles%C5%82aw_Bierut
[2] https://sites.google.com/site/naszapolskarodzina/history/today
W tym przypadku nie można stosować jednej miary, zresztą, wielu tych oprawców już nie żyje. Jednak należy bardzo starannie rozliczyć się z tą przeszłością - trudną i bolesną, pełną przekłamań. Dowodem mogą być relacje naocznych świadków - a tych relacji jest w polskich archiwach dostatecznie dużo.
Warto dodać, że w tamtym czasie nie wystarczało być politykiem i realizować własną wizję państwa. Trzeba było równocześnie cieszyć się uznaniem Józefa Stalina, czyli bezkrytycznie realizować jego wizję nowoczesnej Europy...
Dzisiaj, po wielu latach od tamtych wydarzeń sukcesywnie ujawniane są kolejne dowody zbrodni na Narodzie Polskim, dowody na próby podporządkowania Polski władzy Józefa Stalina oraz dowody zbrodni na Narodzie Polskim, który nie oddawał się w sowiecką niewolę. Prowadzono też nierówną walkę z polskimi patriotami, którzy zbrojnie i politycznie próbowali zachować tożsamość Polski jako państwa suwerennego. Zbrodniczą działalność aparatu bezpieczeństwa skierowanego przeciwko polskim patriotom trzeba było jednak w jakiś sposób uzasadnić. Rolę tę pełniły liczne relacje z pola walki z urojonym przeciwnikiem - w którym widziano żołnierzy walczących o państwo polskie, a którzy nigdy nie podlegali wojskowej administracji Związku Radzieckiego. Mowa tutaj o zbrojnym podziemiu różnych ugrupowań okresu 1939-1946 walczących z niemieckim najeźdźcą...
Chciałbym tu zacytować fragment jednego z takich doniesień na temat przestępstw dokonywanych w latach 40. XX w., kiedy to nawet umundurowani żołnierze Wojska Polskiego byli obiektem zainteresowania przestępców:
W dniu 27. 12. 46 r. o godzinie 19.00 w pobliżu stacji Piotrków, został zatrzymany przez 4-ch nieznanych osobników żołnierz 19 baonu saperów w Krakowie. Bandyci po zatrzymaniu żołnierza wydali mu rozkaz +Ręce do góry+ i w tej pozycji zaprowadzili go do majątku Belzatka pow. Piotrków, gdzie zabrali od niego automat i następnie zwolnili...
Czytaj całość:
http://www.radiomaryja.pl/informacje/wbh-odkryto-raporty-jaruzelskiego-okresu-zbrojnego-utrwalania-komunizmu-polsce/
Inne tematy w dziale Społeczeństwo
