Pomnik prezydenta

W październiku 1918 roku Rada Regencyjna podjęła deklarację o niepodległości Polski jako suwerennego państwa.

Czonkowie Rady Regencyjnej: Józef Ostrowski, kardynał Aleksander Kakowski i Zdzisław książę Lubomirski, foto: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/19/Regency_Council.jpg/150px-Regency_Council.jpg

W tym celu jej członkowie opracowali założenia systemowe niezależnego państwa. Utworzono projekty niezbędnych uchwał, opracowano koncepcje organów tworzących organizację państwa, schematy organizacyjne oraz projekty regulaminów tworzonych instytucji administrujących państwem.

W ciągu miesiąca przedstawiono propozycję objęcia władzy nad całym wojskiem tworzonego państwa Józefowi Piłsudskiemu, jako Naczelnemu Wodzowi, co miało miejsce w dniu 11 listopada 1918 roku. Trzy dni później, w dniu 14 listopada 1918 roku Rada Regencyjna uznała wypełnienie swej dziejowej misji i przekazała pełnię władzy na ręce Józefa Piłsudskiego i rozwiązała się.

Ławeczka Józefa Piłsudskiego, pomnik w Sulejówku, fot. By Kotoviski photograph by Henryk Kotowski - Praca własna, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=14715891

Józef Piłsudski przyjął tytuł Tymczasowego Naczelnika Państwa (do 20 lutego 1919 r.) i wykonywał obowiązki jako Naczelnik Państwa z chwilą przyjęcia rzez Sejm Ustawodawczy jego kandydatury w dniu 20 II 1919. W tym dniu Józef Piłsudski przekazał swoje kompetencje władzy Sejmowi. Urząd Naczelnika Państwa sprawował do grudnia 1922 roku, kiedy to powołano Gabriela Narutowicza jako prezydenta państwa.

Właściwie Józef Piłsudski był historycznie pierwszym prezydentem Polski jako państwa demokratycznego, jednak zdecydowanie odmawiał przyjęcia tego tytułu z uwagi na sposób powierzenia mu władzy przez Radę Regencyjną. Stał na stanowisku, że wyboru głowy państwa demokratycznego należy dokonać w wyborach powszechnych a tryb, w jakim jemu przypadło być głową państwa, tego warunku nie spełniał.

Pomnik Gabriela Narutowicza w Bielsku, lata 30. XX w, http://www.region.beskidia.pl/obrazki/1594.jpg

Pierwszym kandydatem na prezydenta Polski, który objął ten urząd w powszechnych wyborach, był Gabriel Narutowicz. Piastował faktycznie urząd prezydenta Polski w dniach 11-16 grudnia 1922 roku, zginął w zamachu w czasie pełnienia obowiązków prezydenta państwa.

Kolejnym prezydentem Polski został Stanisław Wojciechowski. Pełnił ten urząd od 20 grudnia 1922 roku i zrezygnował z niego 14 maja 1926.

Nowo zaprzysiężony prezydent Ignacy Mościcki w towarzystwie Józefa Piłsudskiego oraz Kazimierza Bartla, https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f3/PilsudskiMoscickiBartel.jpg/300px-PilsudskiMoscickiBartel.jpg

W zasadzie ostatnim prezydentem Polski był Ignacy Mościcki, który objął urząd Prezydenta Polski w dniu 4 czerwca 1926 i sprawował go do 30 września 1939 roku. Przed złożeniem rezygnacji z urzędu na swego następcę powołał Władysława Raczkiewicza.

Od tej chwili najwyższa władza w Polsce dzieliła się na Rząd na Emigracji - nazywana potocznie jako Rząd Londyński oraz na rząd w kraju, powołany dekretem Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego w lipcu 1944 roku. Prezydenci emigracyjni nosili tytuł Prezydenta RP na Emigracji, kolejny prezydent powoływał swego następcę. Ta procedura miała zapewnić ciągłość władzy w Polsce do czasu zakończenia II wojny światowej. Od 5 lipca 1945 urząd Prezydenta na Uchodźstwie utracił swoją rolę dziejową. Ostatnim prezydentem na uchodźstwie był Ryszard Kaczorowski (Prezydent RP na Uchodźstwie w okresie 19 lipca 1989 do 22 grudnia 1990 roku). Rząd emigracyjny wygasił wszystkie formy władzy polskiego państwa poza jego granicami do 21 grudnia 1991 roku.

Prezydent Ryszard Kaczorowski przekazał insygnia władzy prezydenta na uchodźstwie Lechowi Wałęsie, prezydentowi Polski w latach od 22 grudnia 1990 do 22 grudnia 1995.

Dekret Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z 1944 roku był zalążkiem odbudowy władzy w Polsce jako w suwerennym państwie. Utworzono też urząd Prezydenta Krajowej Rady Narodowej. Prezydentem KRN w okresie od 31 grudnia 1944 do 4 lutego 1947 był Bolesław Bierut, który był kontynuatorem urzędu prezydenta Polski w związku z rezygnacją z urzędu złożoną przez Ignacego Mościckiego w 1939 roku. W tej sytuacji powstał konflikt z uwagi na politykę Rządu Londyńskiego nie uznawanego przez władze Związku Radzieckiego a także władz niemieckich w okresie II wojny światowej.

Jednak powstanie państwa polskiego i utworzenia jego rządu w kraju spowodowało uznanie nowych władz przez inne państwa, polski rząd na emigracji praz Prezydent RP na Uchodźstwie utracili status jedynego organu władzy w Polsce.

Pomnik Bolesława Bieruta w Lublinie (1979-1989), http://www.uni.opole.pl/~ozog/pomnikipapieza/lublin/1979_bierut_01.jpg

Tymczasem w Polsce pojawiła się koncepcja obsadzenia urzędu Prezydenta Polski, której miał nie spełniać urząd Bolesława Bieruta jako prezydenta Krajowej Rady Narodowej. Zgodnie z odwołaniem się Manifestu PKWN wprost do Konstytucji Polski z roku 1921, urząd prezydenta państwa nie był obsadzony od 30 września 1939 roku.

Tę wadę usunięto powołaniem Bolesława Bieruta na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dniem 5 lutego 1947 roku. Bolesław Bierut pełnił ten urząd do chwili śmierci w dniu 20 listopada 1952 roku.

Na mocy Konstytucji z 22 lipca 1952 roku zniesiono urząd prezydenta państwa i zastąpiono go instytucją Rady Państwa. Ten stan prawny zmieniono w 1989 roku przywracając urząd Prezydenta PRL Wojciech Jaruzelski, przewodniczący Rady Państwa w okresie 19 lipca - 30 grudnia 1989, a następnie prezydent RP od 31 grudnia 1989 do 22 grudnia 1990, kiedy to prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej w wyborach powszechnych został Lech Wałęsa.

Od lewej:, prezydent Lech Wałęsa (1990-1995), prezydent Bronisław Komorowski (2010-2015), prezydent Aleksander Kwaśniewski (1995-2000 i 2000-2005), fot. https://cdnpl2.img.sputniknews.com/images/01/18/011881.jpg

Politycy znani są ze swych dokonań politycznych, postaw moralnych a także ze szczególnych cech charakteru. Takim prezydentem na pewno był Lech Kaczyński (2005-2010) - konsekwentny i odpowiedzialny, prawnik i jednocześnie doświadczony samorządowiec.

Pomnik Marii i Lecha Kaczyńskich w Białej Podlaskiej, fot. https://9img.wprost.pl/_thumb/9b/99/2002edba12dfac2bb28b6d01f6b8.jpeg

W związku z setną rocznicą odzyskania niepodległości w dniu 11 listopada 2018 roku Sejm RP ustanowił dodatkowy dzień wolny od pracy, aby w sposób szczególny obchodzić Święto Niepodległości, święto, którego nie było w kalendarzu Polski powojennej, Polski utworzonej Manifestem PKWN z 22 lipca 1944 roku, państwa, które zrobiło wszystko, aby zapomnieć, kto tak naprawdę zadbał o przetrwanie państwa w okresie zaborów, kto uczył młodzież patriotyzmu i kto oddał swe życie w walce o własne państwo w okresie tworzenia jego podstaw po 1917 roku, kto walczył z hitlerowskim najeźdźcą i z kłamstwami bolszewików po roku 1945...

W dniu 10 listopada 2018 przewidziano bardzo bogaty program w związku z odsłonięciem pomnika Lecha Kaczyńskiego w Warszawie, prezydenta, który zginął wraz grupą 95 osób towarzyszących w czasie przelotu na uroczystości 70 rocznicy pomordowania polskich oficerów internowanych przez Sowietów wiosną 1940 roku...