Już za kilka dni będziemy obchodzić stulecie od chwili przyjazdu do Poznania Ignacego Paderewskiego w związku z deklaracją Rady Regencyjnej o powstaniu niezawisłej Polski po ponadstuletnim okresie zaborów państwa polskiego.
Sprawa nie była łatwa i dopiero zdecydowane poparcie prezydenta Stanów Zjednoczonych na osobistą prośbę Ignacego Paderewskiego pozwoliło na utworzenie Polski jako suwerennego państwa. W ślad za deklaracjami nastąpiły również i czyny. Rada Regencyjna powołała Józefa Piłsudskiego na Tymczasowego Naczelnika Państwa Polskiego początkowo powierzając mu dowództwo nad polskim wojskiem, a za kilka dni powierzając mu pełną władzę w państwie, po czym Rada Regencyjna podjęła uchwałę o samorozwiązaniu się.
Na wieść o powstaniu polskiej administracji do kraju przyjechał Ignacy Paderewski. Ważna również była trasa jego przyjazdu do Warszawy. Po morskiej podróży z Gdańska do Warszawy, postanowiono p przejeździe przez Poznań i tutaj Ignacy Paderewski zatrzymał się w dniu 26 grudnia 1918 roku. Nie obyło się bez otwartego spotkania z rzeszami Polaków zgromadzonych przed hotelem, który gościł znanego muzyka i orędownika sprawy polskiej na arenie międzynarodowej.
Mieszkańcy Poznania udekorowali na tę okazję miasto wywieszając nie tylko flagi w barwach biało-czerwonych, ale także wywieszono flagi państw koalicji antyniemieckiej. Był to już koniec I wojny światowej i Niemcy musieli pogodzić się z przegraną wojną, którą przecież rozpoczęli.
Poznań w tym czasie należał do Rzeszy Niemieckiej, stąd też był zasiedlony osadnikami narodowości niemieckiej - co wynikało z polityki ówczesnych mocarstw. Wszystkie ziemie zdobyte przez władców pruskich były zasiedlane osadnikami niemieckimi, których osiedlano nie tylko w miejscowościach już istniejących, ale także zakładano nowe osiedla już wyłącznie z osadnikami niemieckimi. W ten sposób usiłowano nadać "niemiecki charakter" tradycyjnie słowiańskim obszarom.
Wobec zdecydowanego poparcia dla Ignacego Paderewskiego i udekorowania miasta flagami państw koalicji antyniemieckiej doszło do kontrmanifestacji, w której wzięli udział nie tylko mieszkańcy narodowości niemieckiej, ale również liczni żołnierze Cesarstwa Niemieckiego skoszarowani w Poznaniu i okolicznych miejscowościach. Formalnie żołnierze nie mieli żadnego rozkazu do uczestniczenia w manifestacjach, ale za przyzwoleniem dowódców, wielu oficerów i żołnierzy cesarstwa niemieckiego wzięło udział w demonstracji niezadowolenia.
W którymś momencie doszło do do oddania strzału, a że manifestujący Niemcy niszczyli polskie stragany na trasie swojego przemarszu i zrywali flagi wrogich im państw, doszło do oburzenia rodowitych mieszkańców narodowości polskiej ...
Ostatecznie doszło do zbrojnego protestu w celu przyłączenia ziemi wielkopolskiej do państwa polskiego.
Tu trzeba wyjaśnić, że wielu Polaków było przymuszonych do służby w armii Cesarstwa Niemieckiego z racji przynależności do państwa niemieckiego. Byli oni przeszkoleni w pruskich jednostkach i kierowani na front z Francją.
Kiedy niezadowolenie w szeregach armii niemieckiej sięgnęło zenitu, jesienią 1918 roku dowództwo pruskie zwalniało żołnierzy narodowości polskiej do domu. Wielu z nich również urlopowano. Fakt faktem, w Wielkopolsce w dniu 27 grudnia 1918 roku znajdowało się bardzo wielu Polaków przeszkolonych w posługiwaniu się bronią. I to właśnie oni - w pełni świadomi podejmowanych decyzji, stali się pierwszą linią obrony polskości w chwili ustanowienia suwerennego państwa polskiego. Praca u podstaw, praca wielu polskich patriotów przez lata (towarzystwa gimnastyczne Sokół, ruch skautowski, wychowanie wyniesione z domu rodzinnego i patriotyczna postawa księży) zaowocowała gotowością powstania oddziałów strzegących porządku i rozbrajających patrole niemieckie.
Samoistnie utworzyły się zbrojne grupy powstańcze i już od 5 stycznia 1919 roku rozpoczął się prawdziwy bój o przyłączenie Wielkopolski do nowego państwa polskiego, do Polski. Wszystkie miejscowości naraz tworzyły zbrojne oddziały działające wspólnie, błyskawicznie dezorganizowano transport niemiecki rozkręcając tory kolejowe i przecinając kable telefoniczne. Ginęli również i ludzie, bo broń trzeba było zdobywać na Niemcach.
Pod koniec lutego 1919 roku Wielkopolska była zdecydowanie polska a powstańcze oddziały weszły w skład Wojska Polskiego i wykazały się ogromną skutecznością w konflikcie ze Związkiem Radzieckim w wojnie 1919-1920.
Kolorem czerwonym zaznaczona jest "prowincja poznańska" podlegająca władztwu pruskiemu. Kolor niebieski - państwo niemieckie, w kolorze czarnym inne państwa wchodzące w skład Rzeszy Niemieckiej, za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Powstanie_wielkopolskie#/media/File:Map-Prussia-Posen.png
Tak mniej więcej sto lat temu wyglądało tworzenie państwa polskiego. Wymagało tworzenia zbrojnych oddziałów i walki wręcz. Broni nie było wiele, więc trzeba było bardzo starannie prowadzić walkę, aby przewaga niemiecka nie czyniła spustoszenia. Warto też wspomnieć, że były przypadki wielkiej sympatii niektórych Niemców do Polaków, bo ich podpowiedzi pozwoliły na uprzedzenie przygotowywanych ataków na oddziały Powstańców.
