Zastanawiam się czasem nad motywami zachowań opozycji, traumie którą przeżywają i miejscu w którym się znajdują. Nie chcę dla nich, ani dobrze, ani źle. Chcę wiedzieć czego i kiedy mogę się po nich spodziewać.
Myślę, że po tak długim okresie rządzenia, bezkarności, byciu na świeczniku i realnej władzy, strata czegoś, co już w nich wrosło i stało się częścią zarówno pojedynczych osób, jak i całego środowiska, podobna jest do bólu po utracie kogoś bliskiego, z kim nam było dobrze i zdawało się nam, że tak będzie wiecznie.
Zajrzałem do podręcznika psychologii (wiem, to nie jest nauka ścisła) i znalazłem tam 5 etapów, które przechodzimy po ważnej stracie
Oto one :
1 Zaprzeczenie - Etap ten sprowadza się do negacji, że coś takiego mogło się w ogóle wydarzyć, że to na pewno jakaś pomyłka i że za chwilę wszystko się wyjaśni i będzie jak dawniej.
2 Gniew - Za co nas to spotyka, są tacy co bardziej zasłużyli. To przez tych sukinsynów, nie grali fair. Jeszcze się odegramy !
3 Targowanie - Musimy się trochę więcej postarać i będzie dobrze. Wszystkie ręce na pokład, odrabiamy straty. Zbiorowy wysiłek zawsze przynosi efekty, do roboty.
4 Depresja - To nie ma sensu, nic z tego nie będzie , nie z tymi ludźmi, ten projekt jest do kitu.
5 Akceptacja - Wygrali i nic z tym nie zrobimy, nie ma wyjścia, trzeba się z tym pogodzić i zastanowić na poważnie co dalej.
Myślę, że jest to w miarę rzetelne odwzorowanie sytuacji. Można oczywiście do każdego etapu dodać własny, korespondujący opis.
Spokojnego wieczoru
______________________________________
