Czytam, trochę też piszę na temat około -sądowych perturbacji, a dzisiaj przy niedzieli naszła mnie refleksja, którą postanowiłem się podzielić:
Zamieszanie w uczuciach elektoratów (wszystkich partii), które wywołały ruchy PAD, mogą też nieść pozytywne skutki, a powstrzymywanie się od krytyki do czego namawia część komentatorów, wcale nie musi być dobre. Aplauz, i krytyka, to normalne środki komunikacji. Takie same jak choćby karta wyborcza.
Zwolennicy PiS, przeżywają traumę, bo pojawienie się PAD, było bardzo pozytywnym zaskoczeniem i chyba elektorat pokochał go pierwszą miłością. Fantastyczna rodzina, prezencja, języki, dobre wizyty i rewizyty dały pewność siebie i dumę wyborcom prawej strony, po 8 letnim okresie szczucia i dołowania , przez formacje antypisa.
Na kogoś takiego wyborcy PiS czekali długo i wreszcie się doczekali. Prezydent z rodziną leczył skutecznie prawicowe kompleksy przez 2 lata. Opozycja choć publicznie tego nie przyznawała nie miała specjalnie punktu zaczepienia. Z konieczności podniecała się Budyniem, Adrianem, Plastusiem itp. Niewiele z tego wynikało, bo sami u siebie nie mogli znaleźć żadnej przeciwwagi. Z konieczności więc zaczęli marzyć o powrocie Tuska.
Prezydent, robiąc zwrot, tą pierwszą miłość zawiódł na poziomie głębokich emocji, a ponieważ jego historia polityczna jest krótka i brak było możliwości odwołania do poprzednich zachowań , pojawiła się ostra reakcja.
Weta i ostra krytyka ze strony PiS spowodowały wzrost pozytywnych ocen ze strony Totalnych co przesunęło prezydenta na środek sceny, czyli tam gdzie powinien być. Siła krytyki, pozwoli mu ocenić gdzie jest akceptowalna granica, jak daleko musi, a jak daleko może posunąć się w reformie wymiaru sprawiedliwości i jaką osobistą i polityczną cenę gotów jest za swój ruch zapłacić.
Oczywiście wszystko to jest możliwe pod warunkiem, że mamy do czynienia z dojrzałym politykiem i to tu właściwie jest pies pogrzebany !
Pozdrawiam
PS Pominąłem celowo sprawy związane z MON, bo oceniam podobnie ich skutki.
