Lemingizm - koszmarna epidemia która opanowała całą Polskę znalazła w końcu swoje naukowe wyjaśnienie.
Otóż praprzyczyną lemingizmu jest nadmierne oglądanie telewizji oraz czytanie gazet.
Oczywiscie nie wszystkich gazet oraz nie wszystkich programów telewizyjnych.
Problem dotyczy gazet oraz stacji najbardziej toksycznych, których listę dopiero opracowuje się , choć są już pewne wskazania które ze stacji mogą być najbardziej szkodliwe.
Otóż toksyczny program bądź artykuł bardzo silnie oddziaływuje na psychikę osób z niskim współczynnikiem inteligencji, osób cierpiących na stany depresyjne oraz generalnie typów o ograniczonej zdolności pojmowania i rozumienia otaczającej ich rzeczywistości.
Na skutek swej oczoyebnej zawartości wywołuje on u pacjenta wstrząs psychiczny który to doprowadza do odpowiedzi układu wegetatywnego organizmu w postaci silnego obkurczenia mięśni odbytu.
Osobnik bedący poddany presji takiego programu nie jest stanie dokonać defekacji zaś nie zdając sobie sprawy z tego faktu w dalszym ciągu konsumuje różne pokarmy.
W tym okresie czasu w jelicie grubym następuje absorpcja wody zawartej w resztkach mleczka pokarmowego i tworzą się tak zwane kamienie kałowe.
Zatykają one światło jelita grubego uniemozliwiając, tym razem całkowicie, wypróżnienie.
Zawarte w jelicie grubym bakterie kałowe bedące pod ciśnieniem wywołanym parciem na stolec, przedostaja sie do krwiobiegu poprzez mikropęknięcia w naczyniach krwinośnych i krążą w organizmie.
Nie mogąc przekroczyć bariery krew-mózg dostają się do wnętrza czaszki poprzez kolejne mikropęknięcia naczyń krwionośnych mózgu i tam uszkadzając istotę biała zwojów OUN zatruwają go poprzez bezposrednie oddziaływanie wytwarzanych przez siebie toksyn na istotę szarą mózgu.
Dlatego też uzasadnionym wydaje się stwierdzenie iż osoby poddane wewnątrzczaszkowej inwazji bakterii kałowych gówno-wiedzą (GW!) a jeśli już coś wiedzą, to jest to gówno-prawda.
I z takich informacji jest też gówno a nie pożytek.
Jako najskuteczniejszą metodę diagnozowania lemingizmu przez lekarzy pierwszego kontaktu powszechnie uważa się test Don Paola, (Tu do przeczytania) zaś w diagnostyce klinicznej badanie psychiatryczne ukierunkowane na psychozę połączone z wziernikowym badaniem zawartości kiszki stolcowej.
Jesli zostanie potwierdzona psychoza oraz stwierdzone kamienie kałowe diagnoza jest niemal 100% pewna i mozemy przystąpić do kuracji.
Pierwszym krokiem jest operacyjne usunięcie kamieni kałowych, płukanie układu pokarmowego oraz dializa mająca na celu usuniecie z krwiobiegu toksyn oraz resztek bakterii kałowych.
Kolejny krok, to oczyszczenie wnętrza puszki mózgowej i przestrzeni wewnątrzoponowej i tu pojawia sie wiele sprzecznych teorii co metod leczenia.
Jedni twierdzą bowiem że najlepiej byłoby przyj.... choremu siekierą w łeb i wodą z wiadra przepłukać resztki mózgu ale metoda ta jako zbyt inwazyjna i obciążająca dla organizmu nie rokuje dobrze więc należy ją uznać za niekorzystną i odstąpić od jej stosowania w warunkach klinicznych lecz uznac jako dopuszczalną w sytuacji wyższej konieczności i przeprowadzania zabiegu w warunkach polowych.
W warunkach szpitalnych proponuje się poddać chorego zabiegowi trepanacji i po przecięciu opon mózgowych zaleca się płukanie pozostałych po infekcji zwoji mózgowych płynem fizjologicznym z dodatkiem detergentów i środków dezodoryzujących .
Po tych wszystkich zabiegach potrzebny jest dłuuugi okres rehabilitacji chorego i poprawnego układania mu klepek we łbie lecz jest to juz problem stricte psychiatryczny zas treść powyższej notki dotyczy jedynie leczenia chirurgicznego i sprawy te nie wchodzą w zakres niniejszej notki.
Dziękuję Państwu za uwage i życzę powodzenie w trakcie diagnozowania i leczenia.
