W poprzednim wpisie rozpocząłem dosyć intrygujący temat. Sprowokował mnie do tego komentarz Łukasza Warzechy (Pochwała Saryusza). W skrócie, chodzi o osobę Jacka Saryusza-Wolskiego i ewentualne stanowisko szefa Komisji Spraw Zagranicznych lub inne dla posłów PE z PO.
W opinii większości sprawa dotyczy posad. W mojej opinii sprawa dotyczy konkretnej osoby i gier frakcyjnych, które ujawniły się niespodziewanie w obecnej sytuacji. Mam wrażenie powtarzania scenariusza odsuwania pewnych ludzi na dalszy plan w PO (made by Schetyna). Jacek Saryusz-Wolski jest politykiem dużo bardziej zaangażowanym w sprawy międzynarodowe niż w gry partyjne. To widać gołym okiem. Jest dużo bardziej skuteczny, jeżeli walczy o interesy Polski, niż kiedy walczy o swoją własną pozycje w partii.
Pytania, które obecna sytuacja niesie są dwa. Po pierwsze, co dalej z Jackiem Saryuszem-Wolskim? Czy jeżeli Polacy wycofają się z kolejki do funkcji przewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych to obejmie on inną równie prestiżową funkcje czy zostanie skazany na marginalizacje? Odpowiedź na to pytanie pokaże na kogo tak naprawdę postawi Tusk. Czy wybierze sprawnych liderów czy drwali do wycinania konkurencji?
Po drugie, co jest ważniejsze w obecnej sytuacji? Komisja Spraw Zagranicznych w momencie, kiedy mamy napiętą sytuacje z Rosją i w mniejszym stopniu z Niemcami, czy Komisje Budżetowa i Rozwoju Regionalnego po uchwaleniu budżetu?
Moim zdaniem obecne okoliczności bardziej przemawiają za Komisją Spraw Zagranicznych dla Saryusza i co za tym idzie za jego pozostaniem na pierwszym planie w PO. Nie widzę sensu w rozdrabnianiu wpływów.
Pozdrawiam.
PS: A propos mojego ostatniego postu (Coś się kończy). Zacny bloger – Krzysztof Leski – zwrócił mi uwagę, że do Donalda Tuska nie dzwoniła kanclerz Angela Merkel tylko szefowa CDU Angela Merkel. Panie Krzysztofie. Bez przesady. To pachnie paranoją.
Zgadzam się, że sam fakt odbycia rozmowy jest mało istotny. Istotne są efekty tej rozmowy.
Inne tematy w dziale Polityka
