Jak wiadomo jednym z zasadniczych punktów przedwyborczych obietnic J.E. Donalda Tuska była tzw. “normalizacja stosunków z Rosją i Niemcami”. Jeszcze dzień po wyborach obecny premier deklarował swoją determinacje poprawy wzajemnych relacji (“Gotów jestem zrobić wiele, aby nasze stosunki stały się znacznie lepsze, niż są dzisiaj”). Tradycyjnie szło to w parze z uszczypliwościami w kierunku poprzedników, którzy jak wiadomo robili, robią i będą robić rzeczy zasługujące jedynie na oburzenie. Po dzisiejszym występie premiera Rosji, który zapewne w imię przyjaźni i wzajemnego szacunku do Rządów Miłości, zadeklarował wzięcie na celownik naszego kraju, nadarza się wyśmienita okazja ażeby podsumować politykę wymachiwania deklaracjami cudo-sukcesów.
Jeszcze wczoraj nasz kraj wizytował Minister Spraw Zagranicznych Federacji Rosyjskiej – J.E. Siergiej Ławrow. Człowiek uważany przez środowiska dyplomatyczne za profesjonalistę w każdym calu. Facet, który według relacji kolegów po fachu prezentuje się zawsze jako odprężony i zrelaksowany dżentelmen. Próżnoby szukać na jego obliczu udawanego uśmiechu, który więcej ma wspólnego z nerwowym skurczem aniżeli artykulacją nieskrywanej radości (patrz foto). Owszem, bywa brutalny. Potrafi potraktować swojego rozmówcę obcesowo (“Kim Ty k..wa jesteś, żeby mnie pouczać?”). Jednak dziwnym trafem zdaża mu się to tylko i wyłącznie w stosunku do przedstawicieli krajów zewnętrznych, co w Polsce jak powszechnie wiadomo, jest uznawane za przejaw braku przyzwoitości i profesjonalizmu (nie mylić obcesowością wobec Prezydenta RP i przedstawicieli tzw."watah").
J.E. Siergiej Ławrow potraktował przedstawicieli naszych władz z należytym szacunkiem. Nie zgodził się na proponowane przez naszego Ministra Spraw Zagranicznych spotkanie o charakterze nieformalnym, co świadczy o atencji i zaufaniu jakim daży jednego z najlepszych dyplomatów w historii świata – J.E. Radka Sikorskiego. Sam Sikorski – za co należy go chwalić – próbował przejąć inicjatywę podejmując próbę zepchnięcia na dalszy plan rosyjskich gróźb użycia siły wobec Polski. Jego uwaga o poskromieniu temperamentu rosyjskich generałów została przyjęta z entuzjazmem przez rodzimych znawców dyplomacji. Niestety. J.E. Władymir Putin łaskawie wysłuchał prośby Ministra Sikorskiego i zdecydował się odciążyc drugorzędnych generałów od mówienia rzeczy bolesnych dla Polaków biorąc ten przykry obowiązek na siebie (“Wycelujemy (rakiety) w Polskę, gdy tylko na jej terytorium pojawi się broń będąca częścią tarczy antyrakietowej”). Stanowi to niewątpliwy sukces naszego polityka, który zapisał kolejny złoty rozdział w dziejach dyplomacji światowej.
Wyżej opisane sytuacje warto zestawić z komentarzami, które pojawiły się w polskiej przestrzeni medialnej przed i po zakończeniu wizyty. Odtrąbianie sukcesu, jakim rzekomo miał być fakt podejmowania rosyjskiego gościa, szło pełną parą jeszcze przed jego wylądowaniem. J.E. Stanisław Ciosek – powszechnie szanowany i obficie cytowany przez polskie media polityk o chwalebnej przeszłości – ocenił odbytą wizytę niesłychanie pozytywnie. Za największy sukces uznał porzucenie retoryki wojennej (“To jest największy sukces tej wizyty. (...) Wojenna retoryka została zarzucona”).
Jak wiadomo sukces powinien podażać za kolejnym sukcesem. Czekamy cierpliwie na następne spektakularne zwycięstwa Ministra Sikorskiego – tym razem w kontekście naszych relacji z naszymi odwiecznymi przyjaciółmi zza Odry. Panie Radku! Proszę nas nie zawieść! Proszę nadal dożynać watahy i serwować pieczone kaczki na wystawnych posiłkach dla dyplomatów z Rosji i Niemiec. Proszę zadzierzgnąć przyjaźń pomiędzy Rosją, Niemcami i Polską w sposób nieodwracalny. I w żadnym wypadku nie ulegać tym wstrętnym Amerykanom, których Prezydent “już niedługo będzie prowadził szkolenia dla sprzedawców używanych samochodów”. Do dzieła panie Radku!!!
вперёд!!!
Pozdrawiam.
Inne tematy w dziale Polityka
