Najnowszą powieść(?) Łysiaka przeczytałem, jak każdą inną, na jednym wdechu. Fabularnie co prawda zostawiła niedosyt, eseistycznie niewiele wniosła nowego, pobudziła jednak wyobraźnię do zgadywanki - kim jest tytułowa postać?
Na pierwszy rzut oka, jasne - Putin, bo cała rzecz jest o Rosji, Przywódca Narodu (nota bene, czy gdy prezydentem USA zostanie Clintonowa, politycznie poprawnym słowem będzie "przywódka"?). Ale jak to u Baldheada, drugie dno przebija przez trzecie znaczenie, i vice versa. Dla mnie przebija wędkarsko, czyli przynętą położoną na samym - pierwszym - dnie, jak to przy łowach na grubego leszcza, za to tak wyraźnie, że przebija się na plan pierwszy, a przynajmniej ważniejszy. W mętnych wodach anagramów i aluzji Autor puszcza różne łatwe błystki (jak straszliwie sponiewierany i łatwy do odgadnięcia Milan Kundera) i tę główną przynętę, Lidera. Lidera polskiej prawicy, którego niedługo mamy poznać.
Po drodze jest jeszcze "Giez Polski" (GazPol? Chyba nie, za wiele nie pasuje), ale może to tylko tak dla zamącenia wody. Wody mącenia jest dużo, kogo mamy na przykład na polskiej scenie politycznej podobnego do agenta Y, emigranta z piękną kartą antykomunistycznej walki? Sikorskiego, oczywiście, ale czyż to nie zbyt oczywiste. A kandydat na przywódcę prawicy, ten co niezbyt lotny jest, więc ma mądrze milczeć - któż to taki? Jest pewna wskazówka, postać pajacuje w czarnym kapeluszu (powieściowo: meloniku), ale znów - cała reszta się nie zgadza...
Bardzo jestem ciekaw, komu - poza tym, że carowi - zasadził ananasa Waldemar Łysiak*. Być może wśród osób, które przeczytają ten wpis, znajdą się takie, które to wiedzą. Być może takie, które zechcą o tym posnuć przypuszczenia. Zapraszam do dzielenia się przemyśleniami.
*Kto nie wie, co to znaczy "wsadzić ananasa", odsyłam do filmu "Mały Nicky" i przyjrzenie się karze Hitlera w Piekle.
