Pojednanie nad Wisłą.

To już za chwilę. Jednajmy się, wybaczajmy, wspólnie..... no właśnie, co właściwie wspólnie? Wspólnie ustalimy, gdzie przebiega granica między prawosławiem moskiewskim a kościołem katolickim? Nie ta doktrynalna oczywiście, tylko ta jak najbardziej materialna, czyli na mapie - wszak cerkiew naszych księży i biskupów na „swoim terenie” bardzo nie lubi – to jak będzie?

Jednajmy się, zapomnijmy o połowie Polski - ukradzionej , zamordowanej, przesiedlonej, zniszczonej – to nie Polska przecież, tylko jakieś mityczne Kresy, kraina rodem z SF. Co prawda  ostatni Ak-wcy jeszcze dogorywają gdzieś na przesiedleniu w głębi Rosji, ale to nas nie powinno obchodzić, tamtej „pańskiej’ Polski już nie ma i nigdy nie będzie!  Jednajmy się. Patrzmy w przyszłość!!

Beze mnie! I żeby było jasne – nic  mnie nie obchodzi stanowisko Episkopatu w tej mierze.

Przypominam również uprzejmie, zwłaszcza wszystkim lewakom i liberałom, że prawosławie, to reprezentowane przez cerkiew moskiewską, jest oficjalną religią państwową w Rosji. Może nasz prezydent pójdzie w ślady Putina? I już niedługo zobaczymy Sierakowskiego i innych w pierwszych ławkach na nabożeństwach?  Ależ proszę bardzo! Nieważne, jaka będzie Polska, byle była oficjalnie i państwowo katolicka. I pojednana z Rosją i moskiewskim prawosławiem.

Beze mnie!

I nie mam zamiaru w tej mierze ani protestować, ani podejmować jakichś kroków drastycznych, nic z tych rzeczy. Piszę o tym tylko z jednego powodu – bo mam taki obowiązek  wobec wszystkich moich bliskich  - zmarłych, wymordowanych i wysiedlonych.

A jutro pójdę, jak zwykle, z ziołami zebranymi wśród pól okolicznych – do kościoła. Jutro znów święto naszej Matki Boskiej Zielnej i rocznica wielkiego zwycięstwa nad złem upostaciowionym. Na chwilę powrócą dni dawnej chwały, ta straszna „pańska Polska”  zaszumi sztandarami we wspomnieniu.

 A potem znów wszystko potoczy się tak, jak zwykle. Post-nowocześnie, europejsko, azjatycko, atlantycko – a cholera wie, coraz mniej mnie to obchodzi. Doprawdy - rozważanie, czy tatuś Tusk wiedział, czy nie wiedział i czy nie powiedział, albo co powiedział Bronek na tarczy itp. jest tak idiotycznie żałosne, że dziwię się wszystkim, którym w ogóle jeszcze chce się dziwić. Taki kraj mamy, większość to lubi i Bóg z nimi.

Za oknem szumi las, właśnie wyczyściło się niebo, będzie piękny wieczór. Należy walczyć z najeźdźcą, szkoda życia na walkę z głupcami.