Eternity Eternity
1280
BLOG

TROCHĘ WALENTYNKOWO...

Eternity Eternity Kultura Obserwuj notkę 90

 

TROCHĘ WALENTYNKOWO: MOJA MAŁA HISTORIA SZTUKI, CZYLI MAGIA DZIEWCZYNY W CZERWONEJ SUKIENCE...

Właśnie wróciłam z podróży. Otworzyłam walizkę i… wyrzuciłam do kosza moją czerwoną sukienkę. Kiedyś chętnie w niej chodziłam, starałam się być dzielna, była w tej sukience energia. Ale… od wielu lat pakuję ją do walizki, zabieram w różne miejsca i… nigdy nie zakładam. Nie mam już odwagi.

„Nie chcę by rzucał się w oczy jeden tylko kolor. Chcę by kolor był taki jak w życiu, to znaczy po zmodyfikowaniu odbierany był jako anomalia. Nie chcę by był kolorem w sensie nowoczesnym, to znaczy by był niezależny. (…)Kolory zbyt intensywne są obciążone uczuciowo, a tego chciałbym uniknąć.”

- tak pisał w 1951 roku Lucian Freud, malarz, główna postać tzw. szkoły londyńskiej, wnuk słynnego Sigmunda Freuda. I myślę, że jego dziadek nie zgodził by się z nim. Bo jest taki kolor niezależny, który „rzuca się w oczy”, bo w tak zwykły sposób będzie tu mowa później o malarstwie, ale także ma swoją symbolikę, ukryte znaczenia i energię – to kolor czerwony, kolor w guście Zygmunta Freuda, nie sądzisz?

Czerwień, najgorętsza ze wszystkich barw, od najdawniejszych czasów była kolorem życia i skrajnych uczuć. Często jest uznawana za „kolor kolorów”. W niektórych językach jest synonimem słowa „kolorowy”, zaś w innych słowa „piękny”. Ma setki znaczeń, z których wiele jest sprzecznych, zaś żadne nie jest uniwersalne: w Chinach jest kolorem szczęścia, powodzenia i miłości, na ślubie panny młode zakładają tam czerwone suknie zaś w południowej Afryce stanowi kolor żałoby. …


 

Official music video for the single "Moments of Pleasure" written and performed by British singer Kate Bush.

"Moments of Pleasure" was released as the second single from Bush's album The Red Shoes on 15 November 1993. 

The song reached number 26 in the UK chart.

Kolor czerwony budzi chyba najwięcej emocji. Kiedy spróbujemy przywołać swobodne wyobrażenia, może skojarzyć się z krwią, a zatem z życiem, energią, żywiołowością, agresją, działaniem. Jest to barwa, która działa pobudzająco na przysłowiowego byka i w podobny sposób porusza inne żywe stworzenia, zachęcając je do akcji. Symbolicznie zawsze wiąże się z działaniem, ruchem, energią. Bo — jak głoszą reklamy zachęcające do honorowego oddawania krwi — krew to życie.

A zatem czerwień jest bezpośrednio związana ze wszystkimi dynamicznymi przejawami istnienia. Również z agresją.
Nie można pominąć szczególnej erotycznej wymowy tej barwy. Nie bez powodu kobiety od lat malują usta i paznokcie na czerwono. Nawet nie znając symboliki, podświadomie wiedzą, że ich ukochany najsilniej zareaguje na czerwona bluzkę czy… sukienkę:



 

 

Kelly LeBrock - The Woman In Red

 

CZERWIEŃ to barwa władzy – jest to kolor królewskości i najwyższego kapłana. Czerwień jest kolorem ziemskim, oznacza krew, ogień, wojnę i rządzę. Jest także kolorem namiętności płodności o raz odwagi. Czerwień połączona z czernią jest symbolem egoizmu, gwałtu i zdrady. Jasnoczerwony oznacza miłosierdzie, zaś kolor krwi jest symbolem męczeństwaChrystusa


 

Raise the red lantern trailer


Czerwień jest także kolorem miłości i uczuć o charakterze wyraźnie seksualnym. R. Gross, pisząc o znaczeniu barw w sztuce i obyczajowości Zachodu, stwierdza, że kolor czerwony to szczególny symbol seksu. Znane są \"czerwone latarnie\", którymi znakowano domy publiczne; w wytwornych lokalach zapalano czerwone światła, aby stworzyć specyficzny nastrój. W XIV wieku czerwień przybrała ujemne znaczenie i np. w Kolonii wydano zarządzenie, aby ulicznice zakładały czerwone zasłony, a w Bernie prostytutki miały nosić czerwone czapki. W Lesie Bregenckim jeszcze w XIX wieku dziewice nosiły czerwone rękawy. W regionie Egeru, jeżeli dziewczyna straciła dziewictwo, nie wolno jej było nosić żadnych czerwonych oznak w stroju…


 
 
Chris De Burgh -- Lady In Red  


 
Chris De Burg - Lady in red
Lyrics:
I've never seen you looking so lovely as you did tonight 
I've never seen you shine so bright 
I've never seen so many men ask you if you wanted to dance 
They're looking for a little romance, given half a chance 
I have never seen that dress you're wearing 
Or the highlights in your head that catch your eyes I have been blind 
The lady in red is dancing with me cheek to cheek 
There's nobody here, it's just you and me, It's where I wanna be 
But I hardly know this beauty by my side 
I'll never for get, the way you look tonight 

I've never seen you looking so gorgeous as you did tonight 
I've never seen you shine so bright you were amazing 
I've never seen so many people want to be there by your side 
And when you turned to me and smiled, It took my breath away 
I have never had such a feeling 
Such a feeling of complete and utter love, as I do tonight 

The way you look tonight 
I never will forget, the way you look tonight 
The lady in red 
The lady in red 
The lady in red 
My lady in red (I love you.)
 
 

 

Może dziewczyny w czerwonych sukienkach częściej wpadają w tarapaty..?
 

Brutalny gliniarz kontra dziewczyna w czerwonej sukience


 
 

Israeli Shlomi Nissim. Czerwony kapturek.

(Ona pyta: - Gdzie jest moja babcia?
A on odpowiada: - Nie ma tu nikogo oprócz nas, moje kochanie…):

Lubię dziewczyny w czerwonych sukienkach. To są te niegrzeczne, ale i te pełne rozterek - zawsze budzą silne emocje. Artyści także je kochają. Przedstawię Ci moje ulubione, a jest ich tak wiele, że tworzą swoisty, niekończący się pociąg z czerwonymi wagonikami:

JÓZEF PANKIEWICZ. DZIEWCZYNKA W CZERWONEJ SUKIENCE.



 

Obraz ten często porównuje się do obrazu Boznańskiej Dziewczynka z chryzantemami. W obu obrazach można doszukać się wpływów Whistlera. Cóż, Pankiewicz i Boznańska nie lubili się, i nie lubili nawzajem swojego malarstwa, a ja wolę dziewczynkę Pankiewicza, jej pewność siebie, lekki uśmiech i… czerwoną sukienkę.

 

EDGAR DEGAS. KONCERT W KAWIARNI „DES AMBASSADEURS”.



Obraz odzwierciedla atmosferę miejsca uczęszczanego przez wielu Paryżan. Na pierwszym planie mamy pogrążoną w cieniu widownię i orkiestrę, a w głębi oświetloną scenę. Nad całą kompozycją dominuje postać śpiewaczki w czerwonej sukni. Duża i silna, niczym kolumna obok której stoi, jest kapłanką w świątyni sztuki i sztuczności.

 

AUGUSTE RENOIR. DWIE DZIEWCZYNY PRZY PIANINIE



 

W obrazie tym intensywna czerwień sukien odpowiadam kolorom i tonacji wnętrza. A jednak nie odnosimy wrażenia, że kobiety „gubią się w tle”. Światło padające kobiety, na ich włosy i suknie powraca echem, kładąc się na ścianach i podłodze, ale kobiety (a właściwie ich suknie) są bardzo miękkie i plastyczne.

 

WILHELM SASNAL. PALĄCA DZIEWCZYNA



 

A jednak dziewczyny w czerwonych sukienkach nie zawsze są takie twarde. Siła przeżywanych emocji i tych niepozytywnych jest równie mocna. Dziewczyna na tym obrazie ma depresję – jej wygięcie szyi, brak widocznego spojrzenia, nerwowość – bardzo przejmujące.

 

WILLEM DE KOONIG. WOMAN VI (1953)



 

  Dochodzi tu do takiego zderzenia kolorów, że wśród nich ginie prawie zupełnie siedząca postać. Jest to istna eksplozja wzajemnie na siebie napierających i zarazem zlewających się żywych kolorów. Kobietę okrywa czysta, gęsta czerwień, która przyciąga spojrzenie oglądającego i staje się w ten sposób swoistą „bramą” pozwalającą na wniknięcie do obrazu…

PIET MONDRIAN. PORTRET KOBIETY W CZERWIENI.



 

   Rzadkie portrety Mondriana powstają wyłącznie na zamówienie. Jest on malarzem wszechstronnym – tu: sportretowany wielki smutek w czerwieni…

CZESŁAW RZEPIŃSKI. OBIERAJĄCA JABŁKO.



 

W malarstwie Rzepińskiego najbardziej interesująca jest jego odważna ewolucja. Ciągle szukał, z czasem impresjoniści wydali mu się „trochę przymilni”; chciał „pozbywać się gadulstwa i dobroduszności”.

Staram się zaprowadzić w płótnie pewien artystyczny porządek, który widz odbiera jako poczucie ładu, ciszy, spokoju, harmonii.Czesław Rzepiński

 

MAX ERNST. MATKA BOSKA KARCĄCA DZIECIĄTKO.



 

Wszystkie „Matki Boskie” jakie widziałam, odziane w czerwień, są wyjątkowe. Ciepłe lub wyniosłe, i te skupione i ciche i te modlące się. Ta jest surowa. Bardzo! (W oknie Ernst przedstawił Eluarda, Bretona i samego siebie).

 

PIERRE BONNARD. LODOWISKO.



 

Bonnardowi udaje się w zaskakujący sposób oddać ruch. Znajdujące się na pierwszym planie dwie postaci przemieszczają się prawie tańcząc i naprawdę sprawiają wrażenie pędzących na łyżwach. Możemy też podziwiać wspaniałą czerwień stroju kobiety, żywą i ciepłą, kontrastującą w zdecydowany sposób z zimną i bladą bielą lodowej tafli.

 

MARC CHAGALL. SPACER.



 

Na początku XX wieku tych, którzy utrzymywali się nie wiadomo z czego, nazywano w Rosji „niebieskimi ptakami”. Znane było też inne wyrażenie, które w dosłownym tłumaczeniu z jidysz brzmi „fruwać po niebie”, a znaczy tyle, co „dać się ponieść fantazji”. Być może któreś z tych właśnie powiedzeń natchnęło Chagalla do namalowania romantycznego Spaceru. Marc w jednej ręce trzyma ptaka, a drugą podtrzymuje leciutką jak piórko żonę Bellę, unoszącą się w powietrzu. Subtelnego wdzięku dodaje temu obrazowi pustka białego nieba i łopocząca na wietrze karminowa suknia dziewczyny.

„Nie nazywajcie mnie fantastą! Wręcz przeciwnie, jestem realistą. Kocham świat.”Marc Chagall

 

CHAIM SOUTINE. KOBIETA W CZERWIENI.



 

Tak jakby malował w wielkiej egzaltacji. Tak jakby wielka gorączka go trawiła, a wszystko urastało do niesamowitej przesady. Portret damy mocno zdeformowany, falujący – a przecież właśnie dla tego akcentuje tak wyraźnie cechy charakterystyczne portretowanej kobiety. Ile w nim życia! No, ale przecież „Chaim” znaczy „życie”.

„Używam czerwieni i zieleni, by wyrazić gwałtowność ludzkich emocji.”Chaim Soutine

 

EDVARD MUNCH. ZAZDROŚĆ.



 

To właściwie portret polskiego pisarza Stanisława Przybyszewskiego. Nawiązuje on kontakt wzrokowy z widzem i wydaje się obojętny wobec sceny rozgrywającej się za jego plecami. Mężczyzna na drugim planie przypomina samego Muncha, zaś półnaga, spowita w czerwień kobieta to żona pisarza, Dagny. Edward wciela się tu w nowoczesnego Adama, Dagny zaś jest Ewą kusicielką (obraz został namalowany przez Muncha w 1895 roku – roku ślubu Przybyszewskich).

„Choroba, Szaleństwo i Śmierć – to anioły, które czuwały nad moją kołyską i towarzyszyły mi przez całe życie.”Edvard Munch

 

JAMES McNEILL WHISTLER. MAŁA ROSE Z LYME REGIS



 

Mała Roseprzypomina portretowe popiersia Velazqueza. Do obrazu pozowała córka burmistrza angielskiego miasteczka Lyme Regis, w Dorset. Whistler wydobywa chromatyczną jednolitość z brunatnego tła, rudych włosów Rose oraz ciemnoczerwonej sukni. Nawet jeśli obraz nie nosi takiego tytułu, artysta tworzy dzięki swej palecie autentyczną „harmonię w czerwieni”. Na uwagę zasługuje również sposób w jaki buduje kontrast między łagodną, wyraźnie nakreśloną twarzą a nerwowymi rękami dziewczynki…

 

JACEK MALCZEWSKI. THANATOS.



 

Śmierć może być oczekiwanym wyzwoleniem, wytchnieniem po trudach owocnego życia. A jeśli przyjdzie do Ciebie w czerwonej szacie i tak cielesna?

O przyjdź jesienią, w chwili zmierzchu, senną, niepewną,

I dłonie twe przejrzyste, miękkie, woniejące

Na cierpiące połóż mi skronie, o śmierci.

Stanisław Brzozowski

 

ROGIER VAN DER WEYDEN. MATKA BOŻA Z DZIECIĄTKIEM.



 

Podczas gdy Jan van Eyck pozwala nam zbliżyć się do Matki Bożej w znajomej przestrzeni domowego wnętrza, Rogier van der Weyden nakazuje paść na kolana przed posągiem Królowej Niebios…

 

FILIPPO LIPPI. PODWÓJNY PORTRET.



 

Podwójny portret, który znajduje się w nowojorskim Metropolitan Muzeum of Art jest dziełem wyjątkowym, ponieważ wprowadza nieznaną do tej pory formę: portret dwóch osób zwróconych do siebie twarzami. Oba profile, wyraźnie bliskich sobie osób są ujęte w sposób bardzo dekoracyjny, perły na rękawach na pięknej czerwonej sukni kobiety symbolizują wierność i oddanie.

 

BARTOLOME MURILLO. MADONNA Z RÓŻAŃCEM.



Obraz ten jest jedną z wielu spośród najbardziej znanych i wykonanych przez Murilla interpretacji tematu Madonny z Dzieciątkiem. Delikatność naturalistycznych detali, ciepła czerwień sukni i poetycka wrażliwość dzieła przypominają Rafaela.

 

EDWARD HOPPER. NOWOJORSKI POKÓJ.



 

Oglądając Nowojorski pokój , widz stawia się w roli podglądacza, ponieważ bierze udział w scenie, do której nie został zaproszony. Prezentując scenę widzianą przez okno, Hopper narusza intymność dwojga osób. Zaskakuje je pogrążone w codziennych gestach: mężczyzna zaabsorbowany jest lekturą, kobieta w czerwonej sukience, jak się zdaje, zabija nudę, wygrywając jakieś tony na pianinie… To samotność we dwoje.

 

I jeszcze raz HOPPER. NOCNI WŁÓCZĘDZY.



 

Podobnie jak w Nowojorskim pokoju, artysta maluje scenę widzianą przez szybę. Izolowane od ulicy witryną, cztery postaci zdają się zamknięte w barze niczym w akwarium. Enigmatyczna i niepokojąca atmosfera tego obrazu uzyskana została za sprawą użycia sztucznego światła oświetlającego bar, a w nim trzech mężczyzn i tajemniczą kobietę w czerwonej sukience. Roman Polański widział w tym obrazie sekwencję z filmu lat 40-tych:

 

„Jest prawdą, że Hopper odtworzył atmosferę czarnego kina amerykańskiego z tego okresu i dlatego krąży wokół tego obrazu aura nostalgii.”



Zdjęcie: Własne

 No photos may be reproduced or used for any purpose.

 

Czerwona sukienka, czerwone mięso, czerwony skuterek i...ja 

…a przecież czerwień
powinno opisywać się
szarością

słońce deszczem
maki w listopadzie

usta nocą

 

Tadeusz Różewicz, Szkic do erotyku współczesnego

Z opracowania Eternity, Monika Czechowicz

 

 

   

 

 

 



 
 
 

 

Eternity
O mnie Eternity

Try to be Meraki, - means “to do something with soul, creativity, or love”

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura