Wszyscy ci, którzy teraz piszą, że "korki od szampana strzelają w domach Ławrowa i Putina" nie dostrzegają tego, co tak naprawdę właśnie się wydarzyło.
Przede wszystkim, Unia Europejska jako projekt się nie sprawdziła na wielu polach. Można o tym pisać bez końca, wskazując najróżniejsze pola wspólnej, europejskiej porażki. Kwestie rynku pracy, sprawa uchodźców, czy wreszcie częsty prymat brukselskiego prawa nad narodowymi konstytucjami. Do tego wszystkiego dochodziła buta europejskich przywódców, którzy nagle – jako obieralni urzędnicy – stali się (głównie w swoim mniemaniu) panami świata. I niestety, nie mieli najmniejszych kompetencji do tego, żeby odgrywać swoje role tak, aby rozwijać projekt za który są odpowiedzialni, a nie powodować jego erozję.
Dziś jednak korki od szampana nie strzelają – wbrew temu, co powtarza wielu ludzi także na prawicy – na Kremlu. Putin traktuje Unię Europejską tak, jak nawet średnio inteligentny Polak traktuje Nowoczesną Ryszarda Petru. Dla niego to tylko i wyłącznie - wybaczie internetowy kolokwializm - „źródło beki”. Tym dla Putina jest UE. Prowadzi wojnę z Ukrainą, nie przejmuje się traktatami, prawem międzynarodowym, bo jednocześnie handluje z Francją i robi interesy z Niemcami. Kilka miesięcy po wymordowaniu kilku tysięcy Ukraińców Niemcy proszą go o zgodę na zniesienie embargo.
Putin to zbrodniarz, ale i dobry strateg. A naprzeciwko ma bandę nierozgarniętych urzędników o mentalności małomiasteczkowych subiektów. Więc to nie on dzisiaj otwiera szampana. Otwierają go Schulz, Timmermans, Juncker, Verhofstadt i ich podwładni. To oni dziś stracili głównego hamulcowego dla swojego „wielkiego projektu”. Dla Europy rozumianej jako jedna, wielka ojczyzna i wspólne dobro nas wszystkich, którzy "jesteśmy przecież Europejczykami". I ta narracja już trwa. Odpowiedzią na Brexit ma być zacieśnienie integracji, wyrażane m. in. w presji na szybsze wstąpienie do strefy euro. Niech więc was nie zmylą zbolałe twarze unijnych przywódców. Ten dzień to ich święto.
