Akta Epsteina: Dlaczego milczą? Loty i finansiści.

Niektóre drzwi pozostają zamknięte nie bez powodu.

 Mija kolejny rok a cienie rzucane przez postać Jeffreya Epsteina wciąż gęstnieją, zamiast się rozwiewać. Centralnym punktem narastającej frustracji pozostaje brak przejrzystości – brak dostępu do pełnych akt, nagrań wideo i audio a przede wszystkim do kompletnych logów lotów z niesławnego samolotu, ochrzczonego mianem „Lolita Express”. Dlaczego tak kluczowe dowody w sprawie, która dotyka najwyższych sfer władzy i finansów, pozostają poza zasięgiem opinii publicznej? Pytania te, głośno stawiane przez komentatorów i dziennikarzy śledczych, zyskują na sile w obliczu kolejnych poszlak i doniesień.

Sprawa Epsteina: Czy klucz do tajemnicy tkwi w zaginionych logach lotów?

 Dyskusja wokół „Lolity Express” coraz częściej wykracza poza sam odrzutowiec Epsteina. Pojawia się sugestia że nazwa ta symbolizowała raczej „usługę”, jaką świadczył – udostępnianie nieletnich dziewcząt wpływowych osobom. Co więcej, Epstein korzystał z samolotów pożyczanych od innych, co rodzi fundamentalne pytania o tożsamość ich właścicieli i charakter podróży. Jak celnie zauważyła kiedyś Tina Brown, prywatne loty mają w sobie potencjał korupcyjny, tworząc dyskretną bańkę w której zacierają się granice.

 Z tej perspektywy, brak dostępu do pełnych logów lotów przestaje być tylko techniczną kwestią archiwizacji a staje się potencjalnym elementem tuszowania prawdy. Jeśli "Lolita Express" było siecią a nie tylko jednym samolotem, zrozumienie kto, gdzie i kiedy latał, staje się kluczowe dla rozwikłania zagadki.

 Zdaniem wielu analityków, opór w ujawnieniu akt sięga najwyższych szczebli globalnego systemu finansowego i wpływowych organizacji. Wskazuje się na powiązania Epsteina z instytucjami takimi jak MFW czy Bank Światowy, a także z Radą Stosunków Zagranicznych (CFR). Uwagę zwraca fakt że bank JP Morgan Chase zawarł ugodę z ofiarami Epsteina na kwotę 365 milionów dolarów, mimo że dotychczas nie doszło do publicznego postawienia zarzutów żadnemu z "klientów" siatki. Komentatorzy podkreślają że bank rzekomo od 2006 roku odnotowywał podejrzane transakcje na kontach Epsteina, jednak nie podjął adekwatnych działań. Kontakty szefa bankowości prywatnej JP Morgan, Jessa Staleya z Epsteinem ujawnione w korespondencji, również wzbudzają poważne wątpliwości i pozostają niedostatecznie wyjaśnione.

 Pojawiają się pytania o inne powiązania korporacyjne i osobiste, w tym z Lesem Wexnerem czy firmą Abercrombie & Fitch. Złożoność sprawy, obejmująca rzekome wykorzystywanie międzynarodowych karteli bankowych, sieci firm-przykrywek i kwestie związane nawet z fałszowaniem numerów ogonowych samolotów, sugeruje skalę wykraczającą poza działalność pojedynczego przestępcy.

 Nie można pominąć wątku akademickiego, związanego z wieloletnią obecnością Epsteina na Harvardzie i jego relacjami z wpływowymi postaciami, takimi jak Tom Pritsker. Finansowe aspekty sprawy w tym istnienie banku Southern Country International, którego licencja została odnowiona... już po śmierci Epsteina, pozostają obszarem wymagającym dogłębnego śledztwa, którego brak ze strony organów sprawiedliwości budzi zdumienie.

 Niejasności piętrzą się dalej. Prokurator Wysp Dziewiczych USA, Denise George która doprowadziła do znaczących ugód w sprawie Epsteina, została zwolniona wkrótce po wizycie prezydenta Bidena na wyspach i jego spotkaniu z gubernatorem. Ta zbieżność czasowa, zdaniem części obserwatorów nie jest przypadkowa i może sugerować naciski mające na celu ochronę określonych interesów, porównywane w radykalnych interpretacjach do pewnych międzynarodowych układów sił.

 Warto też przypomnieć, że pierwsza ugoda Epsteina, zawarta za czasów prokuratora Acosty (późniejszego sekretarza pracy w administracji Trumpa), również była powszechnie krytykowana jako zbyt łagodna. Gdy podczas przeszukania nowojorskiej rezydencji Epsteina odkryto wiele obciążających materiałów – ich obecny los pozostaje nieznany. Podobnie w dniu jego aresztowania na wyspie Epsteina trwały prace nad zasypywaniem podziemnych bunkrów a późniejszy pożar i brak informacji o zabezpieczonych przedmiotach dodają kolejnych warstw tajemnicy.

 Niektórzy idą dalej, sugerując, że sieć Epsteina była elementem szerszego, międzynarodowego procederu nie tylko handlu ludźmi, ale także bronią i narkotykami. Wskazywane są niejasne powiązania z inicjatywami takimi jak Clinton Global Initiative czy kontrowersyjny „Island Challenge” w pobliżu znanych ośrodków przemytu. Tajemnicza śmierć miliarderów Barry’ego i Honey Shermanów, również posiadających związki z wpływowymi politykami, bywa przywoływana w kontekście możliwych powiązań z tą sprawą. Listę osób, których nazwiska pojawiały się w kontekście lotów lub kontaktów z Epsteinem, uzupełniają m.in. Ron Burkel czy John Luke Bernell.

 Wszystkie te rozproszone elementy – brak transparentności, podejrzane ugody, znikające dowody, nagłe zwolnienia, powiązania ze światem finansów, polityki i korporacji – układają się w obraz, który zdaniem wielu komentatorów wskazuje na próbę ukrycia skandalu na niespotykaną dotąd skalę. Sugeruje się że Epstein nie był samotnym drapieżnikiem, a jedynie trybikiem w znacznie większej machinie, której ujawnienie mogłoby wstrząsnąć globalnymi elitami finansowymi i politycznymi. W tym kontekście, oczekiwane śledztwo dziennikarskie, które ma rzekomo ujawnić, że Prokurator Generalna Florydy Pam Bondi blokuje dostęp do akt Epsteina, staje się kolejnym potencjalnie ważnym elementem tej mrocznej układanki.

Brak pełnego obrazu w sprawie Jeffreya Epsteina po latach od jego śmierci jest nie tylko frustrujący, ale i głęboko niepokojący. Gdy kluczowe dowody pozostają ukryte a pytania o odpowiedzialność wpływowych osób pozostają bez odpowiedzi, podważane są fundamenty zaufania do wymiaru sprawiedliwości i instytucji państwa. Historia uczy, że tam, gdzie pojawia się połączenie ogromnych pieniędzy, władzy i zbrodni, próby tuszowania prawdy są tym bardziej zażarte. Dopóki wszystkie akta nie zostaną jawne a wszyscy zamieszani pociągnięci do odpowiedzialności, cień Epsteina będzie wciąż wisiał nad globalnymi elitami, a publiczne przekonanie o sprawiedliwości pozostanie poważnie nadszarpnięte.

_{Oprac. redaktor Gniadek}

^{Fot. ilust. tvp.info}