Ja uważam się za liberała. Nawet nie za zwykłego liberała, klasycznego, czyli konserwatywnego liberała, ale za liberała radykalnego, skrajnego – czyli libertarianina.
Niniejszą notką chciałbym polecić liberalne autorytety, klasyków liberalizmu, czyli myślicieli, naukowców, publicystów, którzy stworzyli myśl liberalną, którzy są prekursorami liberalnego myślenia, którzy są wzorcami.
Najbardziej znani zagraniczny klasycy liberalizmu, a zatem reprezentanci austriackiej i chicagowskiej szkoły ekonomicznej to:
A jeszcze wcześniejsi klasycy to:
Najgorsze w Polsce jest to, że mało kto zna tych twórców ekonomii jako nauki, mało kto w ogóle wie, że istnieli tacy myśliciele jak Smith czy Locke, ale za to wszyscy znają Marksa, Engelsa czy Lenina i uważają tych głupków za poważnych naukowców.
Nasi polscy klasycy liberalizmu nie twierdzą niczego nowego w stosunku do tego co napisali powyżej wymienieni liberalni myśliciele. Nasi nieżyjący już klasycy liberalizmu, żyjący w czasach PRL-u, tacy jak:
są kontynuatorami ekonomicznej szkoły austriackiej i chicagowskiej.
W polskiej blogosferze myśl liberalną, ekonomiczne szkoły reprezentowane przez wyżej wymienionych klasyków i prekursorów, kontynuują następujący znani blogerzy:
i wielu, wielu innych...
I niech nie zmyli Was to, że niektórzy z nich są ze sobą skłóceni, że się nawzajem krytykują. Oni być może walczą ze sobą politycznie, krytykują się za formę swoich wypowiedzi, za taktykę polityczną, za niektóre sformułowania, ale co do pryncypiów, co do liberalnej ideologii, co do czerpania z dorobku wymienionych klasyków są zgodni - bo są liberałami.
A blogi libertariańskie polecam takie:
Przy okazji polecam moje notki dotyczące liberalizmu:
Jeśli ktoś chciałby polemizować z liberalną ideologią to proponuję zacząć od przeczytania jakiegoś traktatu liberalnego klasyka i napisanie tekstu polemicznego do tez, które stawia. To, że się pokona w dyskusji jakiegoś blogera, który podaje się za wolnościowca, nie obali sensowności naszej ideologii. Dyskutować trzeba z prekursorami, tuzami, autorytetami, a nie z płotkami nieudolnie powtarzającymi tezy mistrzów!
