Dla wielu osób "polonez" kojarzy się z Polonezem "Pożegnanie Ojczyzny" Ogińskiego... Piękny utwór taneczny, sam w sobie jest taki powolny i majestatyczny, jakby ciągle powracał do tego, od czego odchodzi się... pożegnanie Ojczyzny ... dla wielu pokoleń Polaków był to rzeczywiście dramatyczny krok opuszczenia swej Ziemi Ojczystej na zawsze...
Tu pojawiają się znane nazwiska Chopina, Mickiewicza czy Słowackiego - tylko dlatego, że bardzo pięknie przedstawiali swój kraj rodzinny - słowami albo też tylko muzyką. Ten obraz Polski w ich ilustracji był na tyle groźny, że zaborcy takich ludzi wysyłali na zawsze poza granice swego władztwa. A mimo to te dzieła wciąż przywracają pamięć ciągłości pokoleniowej...
Sam polonez jako taniec - swoje korzenie ma w muzyce zwykłego, prostego ludu i dzięki wspaniałym kompozytorom oraz profesjonalistom w ich wykonaniu - stał się też tańcem szlachty i trafił na odbiorców w skali międzynarodowej. O ile ten polonez "ludowy" był tańcem śpiewanym, jego wersja dworska była już tańcem instrumentalnym, tańcem podnoszącym status uroczystości.
Stylizacja poloneza z muzyki ludowej w muzykę już klasyczną ma swoje początki jeszcze w okresie Jana Sebastiana Bacha, ale jej nasilenie miało miejsce na przełomie VIII i XIX wieku (Michał Kleofas Ogiński). Ogromny wpływ na taniec i wzajemnie dotyczy twórczości Fryderyka Chopina w szczególności jako utwór instrumentalny. Ale stylizacja śpiewana niewątpliwie należy już do Stanisława Moniuszki.
Na koncert "Historia Poloneza" - z cyklu "Dla Rzeczpospolitej" z okazji jubileuszu działalności artystycznej zaprasza Waldemar Zaborski - gitara.
Program w aranżacji J. Powroźniaka przewiduje utwory Anonima - tańce wg O. Kolberga XVII i XVIII, J. Elskner, S. Moniuszko, F. Morecki, Fr. Chopin, M.K. Ogiński w wykonaniu Waldemara Zaborskiego (gitara) - w sobotę, 28 września 2019 o godzinie 18
w Osiedlowym Domu Kultury ANNA przy ul. Zielińskiego 22a
Wstęp Wolny
