Śnieg, święta, świat

  Za oknem (znowu) sypie śnieg. Niemiecka prognoza pogody przewiduje, że w Wielkopolsce sypał będzie co najmniej do... niedzieli. Raz słabiej, a raz silniej. I wiać (mocno) też będzie przy okazji (przejściowo). Dlaczego niemiecka? Bo ta sprawdza się (prawie) zawsze. Więc polskiej (od lat) nie czytam, nie słucham i nie oglądam.

* * *

Zabawy z zapałkami nieszczęśliwych dziewczynek.

  Małe dzieci chętnie bawią się małymi zapałkami. Nie wiedzą przecież, że z małych zapałek powstać może całkiem dużych rozmiarów pożar. Ale na pożar w Europie się nie zanosi. Małe dzieci mogą się więc spokojnie bawić swoimi zapałkami. Podpalą sobie w najgorszym wypadku tylko własne paluszki. Im bardziej małe dzieci są małe, tym z większą zaciętością zapewniają, że znają się na tych zapałkach.

  Dziewczynka z zapałkami z bajki, o której przypominamy sobie (niektórzy) właśnie przed świętami próbuje się z ich pomocą uratować (w bajce). A my, wzruszeni bajką w okolicy śniegowych świąt zbieramy datki dla współczesnych (i nie tylko) dziewczynek. A los tej z bajki... przemilczmy.

  Dwie zacięte dziewczynki spotkały się w innej (polskiej i telewizyjnej), więc także smutnej bajce. Bo bajka ta bajką nie była, a jeśli już, to zdecydowanie gorszą, od tej klasycznej, Andersena. Dziewczynki napadały na siebie zdecydowanie. Zapałek do studia wnosić zakazano. Z dziećmi nigdy nic nie wiadomo. (Fotyga u Olejnik).

* * *

  Zanim Unia Europejska i strefa euro rozpadną się już ostatecznie i jak pudełko z zapałkami (jak chcą niektórzy krytycy lub, może, realiści), Rosja przyjęta zostanie (chyba) do Światowej Organizacji Handlu (WTO). Bo teraz chce tego zarówno Rosja, jak i Unia. Rosji, jako politycznego hegemona i światowego żandarma to już i tak nie uratuje. Rosja sama to dawno dobrze wie. Tylko nad Wisłą nadal dużo osób (czyżby znowu z zapałkami) jeszcze wierzy (a może czasami też umiejętnie udaje), iż Rosja stanowi tu (dla kogoś) jakiekolwiek polityczne lub militarne zagrożenie.

  Zanim oczywiste fakty dotrą w Polsce do wielu (bawiących się zapałkami), USA ustąpią swego miejsca, jako światowe mocarstwo, Chińczykom. Bowiem Chińczycy Amerykanom ustąpić nie zamierzają. A idzie im to błyskawicznie i wyśmienicie. Z pomocą USA i całej reszty świata zresztą. Obama to już (chyba) wie.

  Ale my, my jesteśmy zajęci naszymi zapałkami. Przepraszam, wizami. Bo przecież znad Wisły do Chin (i nie od czasów Wyspiańskiego) nadal bardzo daleko. Komorowski więc z Obamą o wizach chce rozmawiać. Politykę światową robi się teraz w Paryżu, Pekinie lub w Berlinie. W USA drukuje się (jeszcze) dolary. A o wizach (tak, jak o zapałkach) nie z prezydentem się rozmawia, Panie Prezydencie.

* * *

  Gdy Chińczycy wybudują już swoją błyskawicznie szybką kolej do Europy Zachodniej (i przez obszar Polski nie będzie ona eksterytorialna) wówczas na kolejne święta da się (także u nas) kupić kolejowe bilety. Ale to, jeśli w ogóle, już nie za mojej kadencji. Więc nie muszę się już jutro uczyć chińskiego.

* * *

  Bowiem Chiny trzymają się mocno. I zbierają właśnie listę zastraszonych (przez siebie) krajów, które nie wyślą swego przedstawiciela na ceremonię (nie) wręczania pokojowej Nagrody Nobla pewnemu chińskiemu dysydentowi w Oslo. Bowiem dysydenta Chińczycy trzymają pod kluczem, a rodzinie nie pozwolą nigdzie wyjechać. W ten sam deseń trwa właśnie błyskawicznie powstawanie nowego, światowego, gospodarczego hegemona. W Azji, a i w Afryce. Ale u nas mało to kogo zajmuje. My mamy przecież nasze... zapałki.