Polskie triduum

Kalendarz liturgiczny, za wstawiennictwem Błogosławionego Jana Pawła urządził nam wyjątkową majówkę:

1 maja - Beatyfikacja "największego z rodu Polaków" Sługi Bożego Jana Pawła II w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, ustanowiną przez orędownictwo św. Faustyny Kowalskiej;

2 maja - święto św. Wojciecha (przeniesione z 23 kwietnia, ze względu na Wielką Sobotę), Czecha z urodzenia, wyedukowanego w Niemczech, papieskiego misjonarza naszej części Europy, męczennika Prusów, nad którego doczesnymi szczątkami Bolesław Chrobry zwołał Zjazd Gnieźnieński;

3 maja - święto Najświętszej Marii Panny Królowej Polski, ustanowione dla "ochrzczenia" pierwszej w Europie, oświeceniowej, demokratycznej Konstytucji 3 Maja; nie na darmo Jan Paweł II i Benedykt XVI w polskiej religijności upatrują szansę na reewangelizację "oświeconej" Europy.

A oto przebieg zapowiadanego wcześniej wieczoru skupienia, jaki przeżyliśmy w Katedrze św. Mikołaja w Bielsku-Białej, był to sobotni wieczór, poprzedzający Polskie Triduum:

Na wejście.

Sześć lat temu był to początek kwietnia,

dziś kwiecień się kończy,

ale zawsze jest to sobotni wieczór poprzedzający Niedzielę Miłosierdzia Bożego.

Znów przeżywamy najbardziej przejmującą, bolesną katechezę Jana Pawła II, katechezę o umieraniu.

Była to jednocześnie najbardziej wzniosła, chwalebna katecheza, o przechodzeniu na drugi brzeg życia, do Domu Miłosiernego Ojca.

Pokazała nam, że śmierci nie należy się bać, należy się tylko do niej przygotować. Wprawdzie nie każdemu będzie dane, by jego umieranie wpisywało się w liturgię Wielkiego Tygodnia, w pamiętne nabożeństwo Drogi Krzyżowej, ale dotrwanie z momentem śmierci tego wielkiego głosiciela Miłosierdzia Bożego do wigilii tej, ustanowionej przez siebie Niedzieli, daje i nam, niegodnym nadzieję, że coś w nas z tej nauki pozostanie, że i my westchniemy „Jezu, ufam Tobie”.

Szczególnie było to nam potrzebne przed rokiem, pamiętnego 10 kwietnia 2010, kiedy nasza modlitwa rocznicowa została przez żałobę smoleńską połączona z brzemieniem ciążącym nam, Polakom od 70 lat. Przez tyle lat świat nie chciał słuchać o naszym bólu, bo obawiano się, że przez ujawnienie całej prawdy o Katyniu popsuje się stosunki z Rosją.

Dopiero wyraźne wyciągnięcie ręki do Rosjan w duchu prawdy i miłosierdzia zainicjowane w homilii opartej na nauczaniu Jana Pawła II, która miała zostać wygłoszona w Katyniu przez Biskupa Polowego Wojska Polskiego Tadeusza Płoskiego w obecności Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, pozwoliło światu zainteresować się Katyniem. Z tą homilią zapoznamy się dziś jako z dokumentem historycznym naszego czuwania rocznicowego.

...................

Ale przedstawmy po kolei program modlitwy:

- Najpierw Mszę świętą, dziękczynną za beatyfikację Sługi Bożego Jana Pawła II, w 6-tą rocznicę Jego śmierci odprawi i homilię wygłosi nasz Duszpasterz ks. Prałat Zbigniew Powada

- Po Mszy odśpiewamy Barkę

- Następnie wysłuchamy opartej na nauczaniu Jana Pawła II o Miłosierdziu Bożym homilii, która miała zostać wygłoszona w Katyniu przez Biskupa Polowego Wojska Polskiego

- Później wyjdziemy pod krzyż, zapalimy znicze i odmówimy Koronkę do Bożego Miłosierdzia, jako modlitwę szczególnie nam zadaną przez Błogosławionego Jana Pawła II

- Zakończymy jak zwykle o 21.37 wspólnym odczytaniem z karteczek myśli przewodniej naszego, dzisiejszego czuwania modlitewnego.

................

Kilka słów wprowadzenia (przed interpretacją homilii katyńskiej):

Homilia, którą za chwilę wysłuchamy jest najpiękniejszym wyznaniem przebaczenia i pamięci w prawdzie wyzwalającej, zawiera w sobie zapisane myśli kilku znamienitych Polaków, którym na sercu leżał ból Golgoty Wschodu, wszyscy oni już nie żyją.

Została spisana przez św. p. Tadeusza Płoskiego, jako Biskupa Polowego Wojska Polskiego – oficjalnego reprezentanta naszego Narodu, przeznaczona do wygłoszenia w obecności Prezydenta RP, św. p. Lecha Kaczyńskiego.

Wiele sformułowań jest zaczerpniętych z tekstu św. p. ks. Zdzisława Peszkowskiego, kapelana Rodzin Katyńskich, a w młodości więźnia internowanego w Kozielsku, który cudem został przydzielony do ostatniego transportu; ten transport nie trafił do Katynia lecz do Griazowca. Najbardziej zastanawiające, że ten tekst napisał ks. Peszkowski dla uczczenia pamięci Ojca Świętego Jana Pawła II, w drugą rocznicę jego śmierci,

2 kwietnia 2007.

W tekst homilii włączone też są słowa poety św. p. Jacka Kaczmarskiego.

Aby wyodrębnić choć część myśli zapisanych w cudzysłowie, wydzieliliśmy je do prezentacji na głosy.

I tak:

- Balladę Katyńską Jacka Kaczmarskiego będzie czytała Ewa Potępa;

- Słowa Ojca Świętego Jana Pawła II, o istocie Golgoty Wschodu przeczyta Maurycy Rodak;

- A całość narracji, współautorstwa biskupa Tadeusza Płoskiego i ks. Zdzisława Peszkowskiego, poprowadzi Kuba Abrahamowicz.

...............................

tekst do wspólnego odczytania z pamiątkowych karteczek o 21.37

„Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią... Dziś, pozdrawiając Rodziny Katyńskie na czele z księdzem prałatem Zdzisławem Peszkowskim, przywołuję te właśnie słowa Chrystusa: Ojcze, przebacz..."

Z audiencji dla Rodzin Katyńskich 13 kwietnia 1996r.