Dziś podobno jest Dzień Pamięci o Polakach, którzy ratowali swoich żydowskich bliźnich podczas Holokaustu.
Ale czytając niektóre komentarze (także tu na Salonie24) mam wrażenie, że są ludzie, którzy woleliby zapomnieć lub w pamięci chować tylko to co im pasuje. I szczerze mówiąc to nie chce mi się już podejmować dyskusji z ludźmi, którzy w moim narodzie chcą widzieć wyłącznie ludzi podłych (szmalcowników). Nie chce mi się też już komentować wypocin ludzi, którzy do Żydów mają ciągle pretensje o wszystko.
Słucham świadectwa Esther Lederman. Świadectwa o ludziach (Polakach i Żydach), którzy w nieludzkim czasie Zbrodni na Narodach byli da siebie ludźmi.
Człowiekiem się po prostu jest, a nie czasem tylko bywa.
