Ponieważ spotkałem się z tym, że List świętego Bazylego rzekomo naucza już czwartym wieku, że powszechną praktyką było przyjmowanie Pana Jezusa w Eucharystycznej postaci na język, a jedynie w specjalnych okolicznościach „branie go do rąk nie było ciężkim wykroczeniem”, postanowiłem przetłumaczyć ten króciutki list.
Okazuje się bowiem, że jest on cytowany w Internecie fałszywie. Jedno zdanie, wyrwane z kontekstu i podawane nam tak, że nie tylko nie oddaje tego, co chciał święty Bazyli powiedzieć, ale wręcz zaprzeczające mu. Sugerujące coś zupełnie przeciwnego.
Tymczasem Święty Bazyli uczy nas, że wtedy przyjmowano Pana Jezusa na rękę i każdy sam Go podnosił do swych ust. Uczy także, że już w tedy praktyka obchodzenia uroczystości na cześć świętych była powszechna, że częsta Komunia jest dobrą i zalecaną praktyką i że przede wszystkim przyjmowano Jezusa, a więc sprawowano liturgię Mszy w Dniu Pańskim. Uczy także, że okoliczności zezwalają na inne praktyki, czyli, że to, co nam dyktuje nasze serce i warunki jest ważniejsze, niż faryzeuszowskie podchodzenie do litery prawa. Wiele nauki z listu, który ma zaledwie parę zdań.
I jeszcze jedno. List przetłumaczyłem z angielskiego tłumaczenia, które podają także. Na pewno jest to niedoskonałe tłumaczenie, z co najmniej dwóch względów. Po pierwsze ja jestem bardzo ułomnym tłumaczem, po drugie niektóre słowa, jak i całe zdania można odczytać w różny sposób.Na przykład zdanie: “And who doubts that to share frequently in life, is the same thing as to have manifold life.”Przetłumaczyłem: “A kto wątpi, że częste dzielenie życia jest tym samym, co powielone życie.”, ale można by napisać „A któż wątpi, że częste dzielenie życia jest tym samym, co powielone życie?”, albo „… wielorakie życie”, albo jeszcze inaczej, bo senstego angielskiego zdania nie jest dla mnie do końca jasny.
Dlatego prosiłbym o wszelkie uwagi i ewentualne poprawki, a także, gdy ktoś znajdzie inne tłumaczenie, w innym języku który zna, albo jeszcze lepiej oryginał, o linki, namiary i korekty. Nie roszczę sobie także żadnych praw do tego tłumaczenia. Jeżeli ktoś chce go użyć i wykorzystać w apologetyce, czy ewangelizacji – nie tylko nie mam nic przeciwko, ale wręcz do tego zachęcam. A oto sam list:
List #93 Świętego Bazylego z Cezarei
Do Patrycjana Cezarii, dotyczący Komunii.
"Jest rzeczą dobrą i korzystną przyjmować Komunię każdego dnia i do brania udziału w Ciele i Krwi Chrystusa. Bo On wyraźnie powiedział, że kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew ma życie wieczne. A kto wątpi, że częste dzielenie życia jest tym samym, co powielone życie. Ja, rzeczywiście, przystępuję do Komunii cztery razy w tygodniu, w Dniu Pańskim, w środę, piątek i Szabat i w inne dni, gdy jest uroczystość jakiegokolwiek Świętego.
Nie trzeba nawet podkreślać, że w czasach prześladowań, gdy nie ma księdza, czy duchownego, gdy ktoś może być zmuszony do podjęcia Komunii własną ręką, nie popełnia poważnego wykroczenia, dopóki prawo zwyczajowe sankcjonuje taką praktykę wynikającą z okoliczności.
Wszyscy eremici na pustyni, gdzie nie ma księdza, biorą Komunię sami, trzymając Komunię w domu. I w Aleksandrii i Egipcie, w większości przypadków, każdy z świeckich trzyma Komunię we własnym domu i przyjmuje Ją kiedy ma ochotę.
W przypadku kiedy ksiądz zakończył swe Ofiarowanie i rozdał Je, otrzymujący, w całości, jest zobowiązany wierzyć, że w sposób właściwy bierze i otrzymuje Je od dającego. I nawet w kościele, kiedy ksiądz daje porcję, otrzymujący przejmuje kompletną kontrolę nad nią, i podnosi Ją do swych warg własnymi rękami.
To, czy przyjmujemy od księdza jedną porcję, czy kilka porcji w tym samym czasie, ma taką samą ważność."
Angielski tekst, za stroną www.newadvent.org:
Letter 93
ST. BASIL OF CAESAREA
To the Patrician Cæsaria, concerning Communion.
It is good and beneficial to communicate every day, and to partake of the holy body and blood of Christ. For He distinctly says, "He that eats my flesh and drinks my blood has eternal life." John 6:54 And who doubts that to share frequently in life, is the same thing as to have manifold life. I, indeed, communicate four times a week, on the Lord's day, on Wednesday, on Friday, and on the Sabbath, and on the other days if there is a commemoration of any Saint. It is needless to point out that for anyone in times of persecution to be compelled to take the communion in his own hand without the presence of a priest or minister is not a serious offense, as long custom sanctions this practice from the facts themselves. All the solitaries in the desert, where there is no priest, take the communion themselves, keeping communion at home. And at Alexandria and in Egypt, each one of the laity, for the most part, keeps the communion, at his own house, and participates in it when he likes. For when once the priest has completed the offering, and given it, the recipient, participating in it each time as entire, is bound to believe that he properly takes and receives it from the giver. And even in the church, when the priest gives the portion, the recipient takes it with complete power over it, and so lifts it to his lips with his own hand. It has the same validity whether one portion or several portions are received from the priest at the same time.
