Dziewczyny

  W życiu każdego chłopca, młodzieńca i mężczyzny istotną rolę odgrywają kobiety. Zajmijmy się na początek dziewczynkami i dziewczynami. O tych starszych, czyli mamami, ciotkami, koleżankami i znajomymi z pracy pomyślimy może później.

    Jako normalnie rozwijający się dzieciak, Zbyszek też spotykał na swej drodze różne mniej czy bardziej rówieśniczki. Jako pierwszą wymienimy tu Helenkę. Było to w lecie. Zbysio miał może cztery, może pięć latek. Tego dnia biegał sobie po ogrodzie i bawił się w rycerza. Ubrany w same majtki, w rękach trzymał miecz, oczywiście drewniany oraz tarczę, czyli pokrywę od kotła do gotowania bielizny. Tu dodamy jeszcze, że chłopiec był raczej korpulentny i miał sporą nadwagę.

    Plac sąsiadów od strony wschodu był położony z półtora metra wyżej, toteż ich córeczka Hela, stojąc przy płocie była o tyle wyżej od Zbyszka. W sumie razem wyglądali jak księżniczka rozmawiająca z balkonu z rycerzem stojącym pod nim. I wszystko by było pięknie gdyby nie pytanie, które zadała dziewczynka:

    - A panie rycerzu, czemu pan ma takie cycochy?

     Zbyszek się lekko speszył. Jeszcze bardziej wkurzył. Spojrzał na nią, też była raczej gruba, wydał hasło do ataku i... pobiegł na drugą stronę podwórka. Tego dnia trzymał się już z dala od tej części płotu. A póżniej w ogóle trzymał się od Helenki raczej z dala. Wrócimy jeszcze do tego tematu.

     Następnym epizodem, który Zbyszek raczej rzadko wspomina jest sytuacja na plaży gdzieś nad Bałtykiem.

     Wakacje z rodziną nad morzem. Bawił się w pewnej odległości od rodzinnego koca. Jakieś zamki z piasku, może jakaś studnia. I pojawiła się obca dziewczynka. Bardzo gadatliwa i nachalna. Nic tylko będziemy się razem bawić. Pod byle pretekstem poszedł do koca. Ona za nim. Z koca rodzice zachęcali go, żeby zabawił ją czymś. I zabawił się w burzę z deszczem. Wziął wiaderko z wodą i chlusnął jej w twarz. Dziewczynka skamieniała, zacisnęła usta i pobiegła do swoich. Zbyszek, też lekko wściekły, wrócił do swojej budowy. Nikt mu już potem nie przeszkadzał.

     Wreszcie poszedł do szkoły. I tu oczywiście były koleżanki. A było ich kilkanaście. Już w pierwszej klasie spodobała mu się Beatka. Duża dziewczynka, czarne włoski. Miała tylko jedną wadę: bardzo piskliwy, mysi głosik. I dlatego przestała mu się podobać.

    Jej koleżanką była Małgosia. Też duża, nie gruba, ale duża dziewczynka. Poważna na twarzy, niski poważny głos. I dla zmylenia innych, bardzo duże poczucie humoru. Bardzo ją lubił. Niestety, obie dziewczynki zniknęły chyba w trzeciej klasie. Wyprowadziły się gdzieś. Szkoda.

     Z czasem zaczął konkretyzować swój ideał dziewczyny. Brunetka, długie włosy, raczej wysoka, szczupła , acz nie chuda. Podobały mu się takie aktorki, które widywał w telewizji. Koleżanki też takie były. Choćby Anka. Przyjechała z rodzicami z Nowego Targu, czy innego Makowa Podhalańskiego. Była wysoka, może trochę za gruba. Ciemne, kręcone włosy. Do tego bardzo wesoła. Na dodatek ich mamy się przyjażniły, były w trójce klasowej.

    Ania, żeby pozbyć się nadwagi zaczęła jeżdzić na rowerze. Zbyszek też się nauczył... Niestety, ta dziewczyna też gdzieś się wyprowadziła... Pech.

    I druga Ania. No to już był prawie ideał. Wysoka, zgrabna, długie czarne włosy. Super. Nie zdobył się jednak na podejście do niej. Owszem, jako koleżanka była miła. Ale nie miał odwagi, jeszcze nie umiał. Może się bał? To jeszcze nie ten wiek.

     Tym bardziej, że Ania miała koleżankę. Śliczną blondyneczkę. Liliana miała piękny uśmiech. Na dodatek była bardzo podobna do jednej francuskiej aktorki, którą bardzo lubił. Z Lilką szło Zbyszkowi lepiej. Wracali czasem razem ze szkoły, całe pięć minut. Często z religii, czyli z salek przy kościele, To już prawie kwadrans. Raz omal nie poszli razem do kina. Niestety, pogoda pokrzyżowała im plany.  (c.d.n.)