Czy nie uważacie, że dialog jest sprawą niezwykle ważną? Można by rzec fundamentalną i o ile ktoś chce z nami rozmawiać – zawsze należy iść w tym kierunku.
Ostatnio trafiłam na znakomite uzasadnienie wartości każdej rozmowy. Sięgnijmy do źródeł, a więc do Biblii: raj, pierwsi ludzie, pierwszy grzech, wstyd i strach, wreszcie ucieczka (ukrycie się). I co na to wszystko Bóg? Jaka jest Jego reakcja?
No właśnie, bardzo frapująca, jeśli się jej uważniej przyjrzeć. Bóg wchodzi w dialog z człowiekiem i pyta „Adamie, gdzie jesteś?”. Przecież nie musi tego robić, doskonale wie, co się stało, zna też odpowiedź, która padnie, zna prawdę – jest Bogiem. A jednak rozpoczyna rozmowę, dając nam wyraźną wskazówkę, że tędy droga. Jego zachowanie mówi nam coś jeszcze, coś niezwykle ważnego, czego być może nie dostrzegamy albo co gorsza nie chcemy uznać (może stąd większość naszych problemów), że równie ważna jak prawda jest relacja (czyli ten „drugi”).
Komentarze