Żywa pamięć - polski cmentarz na Bykowni

21 września prezydenci Polski i Ukrainy otworzyli polski i ukraiński cmentarz ofiar stalinowskiego terroru na Bykowni w Kijowie. Cmentarz powstał przede wszystkim z inicjatywy polskiej i prezydenta Bronisława Komorowskiego. Polityka historyczna obecnych władz Ukrainy unika raczej podejmowania trudnych tematów z przeszłości. Cmentarz robi ogromne wrażenie. Idąc wzdłuż pasma tablic z imionami pomordownych, otaczającej szerokim kręgiem centralny grobowiec, ma się poczucie ogromu zbrodni.
Trzeba zdać sobie sprawę jak ważne jest pamięć o każdej ofierze z osobna, a nie tylko odnotowanie ogólnej makabrycznej, choć też wiele mówiącej i niezbędnej statystyce. Nie można poddać się głosom, że pamięć ta, to jedynie martyrologia bez znaczenia i rozdrapywanie ran (niestety takie głosy daje się słyszeć).

Ważne jest też, że obok cmentarza polskiego jest też cmentarz ukraiński. Polska polityka historyczna (m.in. właśnie owo indywidualne wspominanie ofiar, związany z szacunkiem dla każdej pojedyńczej  śmierci) ma znaczący wpływ na ukraińską kulturę pamięci. Ukraińcy takiej pamięci niezbędnie potrzebują, aby móc kształtować się jako naród i społeczność polityczna. Każdy, kto bliżej zajmował się problematyką ukraińską musi być o tym przekonany.
Pamięć o zamordowanych jest wciąż żywa, co widać po składanych kwiatach i zdjęciach. Polskie rodziny (rodziny katyńskie) mają żywą pamięć tragedii, jaka ich spotkała i cały naród.
Zamieściłem trochę zdjęć z cmentarza, które zrobiłem podczas pobytu w Kijowie 4-7.10.2012. Zapraszam do obejrzenia
http://kazwoy.wordpress.com/zdjeciafoto/kijow-cmentarz-polski-bykownia/