Czerwony cesarz Xi Jinping

Jan Bodakowski
Czerwony cesarz Xi Jinping

W 1912 roku w Chinach abdykował cesarz i powstała republika. W 1921 roku powstała Chińska Partia Komunistyczna. Przed i po inwazji japońskiej w republice trwała wojna domowa. W 1949 roku komuniści dowodzeni przez Mao przejęli kontrolę nad Chinami i powołali do życia Chińską Republikę Ludową. Do czasu powstania ChRL Chiny miały bardzo dobre relacje z USA. Po przejęciu władzy przez komunistów stały się antyamerykańskie.

Komuniści pod wodzą Mao wprowadzili reżim, eksterminowali przeciwników politycznych, upaństwowili gospodarkę, przeprowadzili za pomocą sadystycznych linczów i egzekucji reformę rolną, podział majątków, podział ludności na klasy. Dziś cała własność ziemska w Chinach należy do państwa. Udział w ludobójstwie zapewniał karierę polityczną. Na zmianie systemu w pewnym stopniu korzystały kobiety. Komuniści umożliwili kobietom wybór męża, zlikwidowali stare relacje społeczne i likwidowali analfabetyzm.

Dzięki regularnym czystkom Mao stawał się coraz silniejszy (właśnie w okresie Długiego Marszu w latach 1934-1935 Mao przeprowadził czystkę). Komuniści więcej czasu przeznaczali na walkę między sobą i z innymi Chińczykami niż walkę z japońskim okupantem. Jednym ze współpracowników władcy komunistycznych Chin Mao był ojciec obecnego przywódcy ChRL Xi Zhongxun (w chinach nazwisko jest pierwsze, imię drugie).

Xi Zhongxun w 1926 roku dołączył do Ligi Młodzieży Komunistycznej, która nacjonalistów chińskich (Czang Kaj-szeka) uznawali za pachołków zagranicy i bogaczy. Po tym, jak został aresztowany, Xi Zhongxun wstąpił do przeciwnej demokracji Komunistycznej Partii Chin. Od 1932 roku dowodził oddziałem komunistycznych partyzantów. Nie był ekstremistą – był zwolennikiem kupowania ludzi zamiast marnowania sił i środków na walkę z nimi. Był doceniany przez Mao.

Xi Jinping pochodzi z komunistycznej klasy rządzącej. Urodził się i dzieciństwo spędził w zakazanym mieście, czyli leżącej w Pekinie w odizolowanej od świata enklawie zamieszkałej przez komunistycznych notabli, którzy żyli w dobrobycie niedostępnym dla większości Chińczyków – w Chinach 90% populacji była analfabetami, średnia życia wynosiła 44 lata. Zakazane miasto było przed nastaniem republiki siedzibą cesarza. Dzieci notabli komunistycznych wychowywano w przeświadczeniu, że są elitą. W zakazanym mieście były żłobki, przedszkola i szkoły tylko dla dzieci komunistycznych notabli.

Szokiem dla komunistycznych notabli była rewolucja kulturalna Mao. W 1965 roku Mao oczyścił partie ze starych rewolucjonistów i obsadził ją swoimi fanatycznymi zwolennikami z Czerwonej Gwardii. Ofiarą prześladowań ze strony maoistów padł też nastoletni Xi Jinping – był prześladowany przez Czerwoną Gwardię w szkole, zastraszona matka oficjalnie go odrzuciła.

Ofiarą czystek Mao padli też jego fanatyczni zwolennicy. Czerwona Gwardia została spacyfikowana przez armię. Młodzi maoiści zostali zesłani na wieś. Zsyłano też ich ofiary, w tym i Xi Jinpinga, który był kilkakrotnie aresztowany za nielegalne usiłowanie powrotu z zesłania do Chin. Na wygnaniu Xi Jinping został członkiem partii. W 1975 Mao zrehabilitował Xi Zhongxuna.

Zmiany systemu nastąpiły po 1976, kiedy zmarł Mao. Po Mao władzę przejął Deng Xiaoping, który odbudował i rozwinął chińską gospodarkę. Jednym ze współpracowników Denga Xiaopinga był Xi Zhongxuna, który władał chińską prowincją sąsiadująca z Hongkongiem. Młody Xi Jinping został sekretarzem Denga.

Xi Jinping po powrocie do Pekinu nie interesował się zabawą i kobietami. Jego zainteresowania dotyczyły komunizmu, buddyzmu i chińskich tradycyjnych wierzeń. Konsekwentnie robił karierę. Wierzył, że dzieci komunistycznych rewolucjonistów, z racji na zasługi rodziców, mają rządzić.

Xi Jinping „nauczył się, że Moskwie nigdy nie można ufać, ponieważ w czasach carów kradła chińską ziemię i stanowi ciągłe zagrożenie dla Chin”. Chciał współpracy nie z Rosją, ale z zachodem – problemem było wsparcie USA dla Tajwanu. Za czasów Stalina Rosja ChRL traktowała po partnersku. Po śmierci Stalina Rosjanie chcieli zdominować Chiny – według Rosjan Chiny miały być państwem rolniczym.

Przyszły chiński lider nieustannie pnąc się po szczeblach kariery, zaliczył nieudane małżeństwo, wizytę w USA w 1985 roku. Miał też zlecać likwidacje wydawców książek o skandalach finansowych i erotycznych w ChRL, wydawanych w Hongkongu (co nie było niczym szokującym z racji na to, że agenci komunistycznych Chin mordowali i porywali chińskich dysydentów ukrywających się w innych krajach).

Lokalne rządy Xi Jinpinga doceniano za wprowadzanie na terenach przygranicznych mechanizmów rynkowych, zwalczanie korupcji, zabezpieczenie socjalne dla wojskowych. Xi Jinping wraz ze swoim ojcem poparli krwawą pacyfikację prodemokratycznych protestów chińskich studentów z 1989 roku. Protesty te były zagrożeniem dla czerwonej arystokracji. Studenci żądali: wolności, demokracji, wolności prasy, ujawnienia majątków rodzin rządzących, dymisji za błędy, uwolnienia więźniów politycznych.

„W latach dziewięćdziesiątych XX wieku Komunistyczna Partia Chin […]. Przekształciła państwo będące pariasem w gospodarczą potęgę”. Chińscy komuniści dali Chińczykom się bogacić, ale nie dali im wolności. Bogaciła się też rodzina Xi Jinpinga – zgromadziła nieruchomości w Chinach i Hongkongu o wartości 372 milionów dolarów. Dziś rodzina lidera Chin może dysponować majątkiem wartym miliard dolarów.

Od 1989 roku przez 30 lat trwał okres współpracy gospodarczej ChRL z USA. W 1997 Wielka Brytania przekazała Hongkong we władanie chińskich komunistów. Chińczycy pacyfikowali protesty Tybetańczyków i Ujgurów. Ich pozycji nie zaszkodził kryzys finansowy w 2008 roku ani Arabska Wiosna 2010-2011.

Xi Jinping pnąc się po szczeblach kariery, uważał, że „Chiny nigdy nie mogą iść na ustępstwa”. Celem przyszłego lidera ChRL była uczynienie Chin wielkimi oraz zapewnienie KPCh pełni władzy i kontroli nad gospodarką, oraz rozbudowa chińskiej armii. Xi Jinping uważał, że Chińczycy stoją na wyższym poziomie cywilizacyjnym niż inne nacje (co niestety jest potwierdzane tym, że kiedy na zachodzie lewicowe zabobony sterroryzowały uniwersytety, to na chińskich uniwersytetach czyta się z zainteresowaniem filozofię klasyczną), system podporządkowania wszystkiego władzy jest lepszy od demokracji, a marksizm jest skarbnicą intelektualną (chiński lider jest ideowym marksistą, czerpie ze Stalina, i nienawidzi wolnego rynku). Xi Jinping uważa, że partia jest silna dzięki nieustannym czystkom, chce, by KPCh miała pełną kontrolę ideologiczną, w zagranicy widzi zagrożenie, opowiada się za izolacją Chin od zagranicy ChRL, wykorzystuje upadek cywilizacji zachodu do przekonania Chińczyków, że demokracja prowadzi do chaosu.

Chiński przywódca Xi Jinping ma pełnię władzy nad Chińską Republiką Ludową – kontroluje jako sekretarz generalny Komunistyczną Partię Chin (liczącą 95 milionów członków), państwo i armię (jako przewodniczący Centralnej Komisji Wojskowej). Odchodząc od polityki liberalizacji relacji rynkowych, przywraca pełną kontrolę państwa nad gospodarką. Swoją dyktaturę przedstawia jako wzór dla innych krajów. W 2018 roku tak zmienił chińską Konstytucję, likwidując limit dwóch kadencji, by móc niepodzielnie rządzić w Chinach.

Xi Jinping przejął władzę w 2012 roku (populacja ChRL liczyła wtedy 1.350.000.000). Przeprowadził czystkę w aparacie władzy — aresztowanych notabli torturowano. „W ciągu pierwszych pięciu lat rządów Xi ponad dwa miliony członków partii uznano za winnych korupcji” w tym 44 wysokich funkcjonariuszy i 44 członków Komitetu Centralnego ChPK. Zatrzymano 3000 osób i skonfiskowano 1,3 miliarda dolarów. Xi Jinpingowi udało się zastraszyć nomenklaturę. Tylko w 2016 roku 50.000 funkcjonariuszy partii przyznało się do przestępstw. Do 2016 roku Xi Jinping spacyfikował wszelkich konkurentów do władzy.

Sukcesem Xi Jinpinga była też reforma armii, w której trakcie zlikwidowano korupcję, biurokracje, przeprowadzono modernizacje i dofinansowanie. Chińska armia ma posłużyć partii do zdominowania Azji i wywalenia Amerykanów z tego kontynentu. ChRL chcą budowy sojuszu alternatywnego dla zachodu.

Xi Jinping promuje globalizm i zniesienie ceł. By przejąc majek innych krajów ChRL, zadłużają je, by zdominować handel globalny, Chińczycy realizują Inicjatywę Pasa i Szlaku (nowego jedwabnego szlaku). By społeczeństwo się nie buntowało, KPCh zapewnia Chińczykom dobrą jakość życia. Chce do CHRL wbrew mieszkańcom Tajwanu przyłączyć Tajwan.

Rządząca Chinami KPCh jawnie odrzuciła (na łamach drukowanego w chińskiej prasie lokalnej, ale niedostępnego w chińskich mediach kierowanych do zachodu): demokrację konstytucyjną, uniwersalne wartości, idę społeczeństwa obywatelskiego, wolność prasy. Komunistyczny ustrój partia uważa za idealną demokrację.

Swoją władzę jak Mao opiera na odgórnie wprowadzonym kulcie swojej osoby. Lekturą obowiązkową są dla urzędników „Myśli Xi Jinping”, którą urzędnicy muszą kupować z własnych pieniędzy. Na sprzedaży swojej książki lider ChRL zarobił już 150 milionów dolarów.

KPCh i jej lider swoją tyranię umocniły w dzięki rzekomej pandemii Covid. ChRL wprowadziły lock down, choć nie było takiej potrzeby. Instrumentem globalnej polityki KPCh stało się Światowa Organizacja Zdrowia WHO. „Dla Xi Jinpinga i aparatu bezpieczeństwa Covid 19 był prawdziwym darem losu. Wykorzystali oni środki zdrowia publicznego, by poddać ludność ściślejszemu nadzorowi niż kiedykolwiek wcześniej. Żaden obywatel nie mógł się swobodnie poruszać bez aplikacji w telefonie, która informowała państwo, gdzie się znajduje, co kupował i z kim rozmawiał. Każda podróż […], każdy pobyt w hotelu albo posiłek w restauracji pozostawiał cyfrowy ślad”.

Covid stał się dla chińskich komunistów doskonałym pretekstem do pacyfikacji protestów i opozycji w Hongkongu, zastraszania społeczeństwa. Rzekoma pandemia umożliwiła też chińskim komunistom wysłania milionów
 Ujgurów do chińskich obozów koncentracyjnych (gdzie byli torturowani i zmuszani do pracy niewolniczej), przymusowych aborcji i sterylizacji Ujgurek, Chiński terror wobec rdzennej muzułmańskiej ludności olali muzułmanie na całym świecie.

Za rządów Xi Jinping ChRL odciął się od zewnętrznych wpływów, oddziałując przy tym na zagranicę np. poprzez subsydiowanie eksportu. Celem dla KPCh Xi Jinpinga stało się zdominowanie chińskiej gospodarki przez przedsiębiorstwa państwowe, podporządkowanie firm „prywatnych” KPCh.

Chiński lider zna i lubi literaturę rosyjską i europejską. Ma córkę, która, choć studiuje na Harvardzie, to co tydzień donosi chińskiej bezpiece na swoich wykładowców i kolegów ze studiów.

O Chinach i Xi Jinpingu można się dowiedzieć z wydanej nakładem wydawnictw Port biografii chińskiego przywódcy „Czerwony cesarz. Xi Jinping i jego nowe Chiny” autorstwa Michaela Sheridana.

Jan Bodakowski