Pogarda Hitlera w Mein Kampf dla Polski i Polaków

 Jan Bodakowski
Pogarda Hitlera w Mein Kampf dla Polski i Polaków

Pogarda dla Polski i Polaków to stały element niemieckiej tożsamości. Niemcy gardzili Polakami przed zaborami, w czasie zaborów, republiki Weimarskiej, rządów narodowych socjalistów, NRD i RFN, oraz dziś pod szyldem Unii Europejskiej.

Jednym z najbardziej szczerych wyrazicieli niemieckiej pogardy dla Polski i Polaków był Adolf Hitler. Jego przepełnione nienawiścią obsesje można poznać dzięki lekturze wydanej przez wydawnictwo Bellona 1000 stronicowej publikacji „Mein Kampf. Edycja krytyczna” (autorem tłumaczenia i komentarzy do tego manifestu ideowego i autobiografii Hitlera jest profesor historii Eugeniusz Cezary Król).

Dla Adolfa Hitlera Polacy byli obcym rasowo narodem, którego nie da się zgermanizować. W opinii Hitlera błędem były próby germanizacji Polaków, które kończyły się tym, że „obcy rasowo naród” wyrażał „w języku niemieckim swoje obce myśli”, co miało być szkodliwe dla prawdziwych rasowych Niemców. Jedyną dopuszczalną i konieczną dla Hitlera formą germanizacji była germanizacja ziemi zdobytej siłą i zasiedlonej niemieckimi chłopami.

W opinii Hitlera Polska była tylko narzędziem w rękach Francji – dla Hitlera „śmiertelnego wroga narodu niemieckie”. Hitler jak wynika z „Mein Kampf”, planował zdobycie przestrzeni życiowej na wschodzie, co niewątpliwe oznaczało atak Niemiec na Polskę i eksterminację narodu polskiego.

Niedorzeczne jest to, że niektórzy ludzie potrafią łączyć fascynacje Hitlerem z deklarowaniem polskiego patriotyzmu, gdy Hitler jednoznacznie uznał Polaków za rasę gorszą i przeznaczoną do eksterminacji, i swoją nienawiść do Polaków i Polski zrealizował w czasie II wojny światowej.

Zapewne z racji brak wspomnień o Polsce i Polakach (nie licząc tych dwu wymienionych, i jednego w domyśle) „Mein Kampf” nie wzbudziła zainteresowania w przedwojennej sanacyjnej Polsce. Dodatkowo na publikacje polskiego tłumaczenia manifestu Hitlera w przedwojennej Polsce nie zgodzili się Niemcy. Legenda miejska nie mająca potwierdzenia w rzeczywistości głosi, że rzekomo istniało tłumaczenie „Mein Kampf” przeznaczone dla dowództwa polskiej armii.

W 1951 roku w PRL komunistyczna cenzura nakazała usunąć z bibliotek i archiwów egzemplarze „Mein Kampf”. Po transformacji ustrojowej pod tytułem „Mein Kampf” do 1992 do 2005 roku ukazały się wydania publikacji będącej w rzeczywistości wyborem fragmentów manifestu Hitlera przetłumaczonych z języka angielskiego.

Dzięki temu, że 31 grudnia 2015 wygasły prawa autorskie należące do władz Bawarii, która nie zgadzała się na publikacje, do „Mein Kampf” jedno z największych polskich wydawnictw historycznych wydawnictwo Bellona wydało pierwsze polskie tłumaczenie manifestu Hitlera.

Przed wojną tłumaczenia „Mein Kampf” ukazały się w Wielkiej Brytanii, Francji, Włoszech, Danii, Holandii, Szwecji, Portugalii, Brazylii, Bułgarii, Hiszpanii, na Węgrzech, w Czechach, Austrii, Chinach, Japonii i po arabsku. Niemcy zgadzali się na publikację bez tych fragmentów, które w danym kraju byłyby kontrowersyjne, np. we Francji bez antyfrancuskich. Francuzi na warunki Niemców się nie zgodzili i przed wojną wydali, sprzecznie z wolą Niemców, pełne wydanie manifestu Hitlera by Francja poznała jego nienawiść do Francuzów. Podczas II wojny światowej „Mein Kampf” wydano w Norwegii, Finlandii, i po tamilsku. „Mein Kampf” opublikowano też w ZSRR w nakładzie kilkudziesięciu egzemplarzy dla władz – tłumaczem był Zinowiew.

Po wojnie „Mein Kampf” legalnie wydawany był we Francji, Indiach, Turcji (15 wydań). Wydania manifestu Hitlera opublikowane w Hongkongu, na Tajwanie i w Singapurze, były sprzedawane na bazarach w Chińskiej Republice Ludowej. „Mein Kampf” w wersji książkowej i jako manga (komiks) opublikowano w Japonii. Jest to lektura niezwykle popularna w Turcji i na bliskim wschodzie.

Jan Bodakowski