Fotorelacja - IV Marsz Niepokonanych – 05.10.2012

Jan Bodakowski

Fotorelacja - IV Marsz Niepokonanych – 05.10.2012

Obchody 68. rocznicy Powstania Warszawskiego zakończył w Warszawie IV Marsz Niepokonanych. Rozpoczął się on po zmroku, o 18.00, na Placu Krasińskich, przed pomnikiem Powstania Warszawskiego. Kilkadziesiąt osób (członków grup rekonstrukcyjnych, mieszkańców Mławy i Warszawy) poubieranych w stroje z epoki (cywilne i powstańcze) przeszło ulicami stolicy.

Kolumna marszowa przeszła: ulicą Miodową, Krakowskim Przedmieściem, ulicą Królewską, Mazowiecką, przez Plac Powstańców Warszawy, ulicą Szpitalną, Bracką, Kruczą, alejami Jerozolimskimi, Marszałkowską, Śniadeckich. Punktem docelowym był Plac Politechniki.

Tegoroczny „Marszu Niepokonanych” zorganizowała: Fundacja Edukacji Historycznej, Stowarzyszenie Tradycji Armii Krajowej oraz Grupa Rekonstrukcji Historycznej Batalionu AK „Czata 49”.

Powstanie warszawskie wybuchło 1 sierpnia 1944. Zakończyło się kapitulacją, po 63 dniach, walki 3 października 1944. Było jednym z elementów akcji „Burza” która miała polegać na przejmowaniu ziem polskich przez władze i siły zbrojne Polskiego Państwa Podziemnego gdy opuszczały je siły niemieckie i zajmować miały je siły sowieckie. Celem miała być demonstracyjne nie dopuszczenie do sowieckiej okupacji. Decyzje o przeprowadzeniu akcji Burza podjął w listopadzie 1943 roku dowódca Armii Krajowej Tadeusz „Bór” Komorowski. Sowieci zlekceważyli jednak polskie demonstracje, i ujawniających się polskich patriotów mordowali (Amerykanie i Brytyjczycy akceptowali sowiecki terror na ziemiach Polski). Wbrew doświadczeniom z Kresów dowództwo AK kontynuowało akcje Burza i zdecydowało się na Powstanie Warszawskie (zapewne gdyby Powstanie nie wybuchło sowieci i tak by wymordowali część jego uczestników – wielu powstańców było na sowieckich listach proskrypcyjnych). Ludność Warszawy była zachęcana do wzięcia wzniecenia Powstania przez propagandę sowiecką i propagandę AK (aparat propagandowy AK był głęboko zinfiltrowany przez sowiecką agenturę). Kiedy już powstanie wybuchło sowieci zatrzymali swoją ofensywę, zabronili Polakom podporządkowanym ich rozkazom pomocy Powstaniu, zakazali alianckim lotnikom pomocy powstańcom ze swojego terytorium.

AK o decyzji o wybuchu Powstaniu nie poinformowało Narodowy Sił Zbrojne które planowały ewakuacje z terenów Polski zajmowanych przez sowietów (narodowcy planowali ewakuacje wiedząc doskonale że sowiecka okupacja oznacza eksterminacje polskich patriotów).

Praktycznie nie uzbrojone siły polskie były, wraz z ludnością cywilną, bestialsko eksterminowane przez siły niemieckie i znajdujące się pod niemieckim dowództwem. W czasie powstania zginęło 16.000 powstańców i 200.000 cywilnych mieszkańców warszawy. Rannych zostało 20.000 powstańców. Do niewoli dostało się 15.000 polskich żołnierzy. 500.000 Warszawiaków zostało przez Niemców wypędzonych z stolicy, podobny los spotkał 150.000 mieszkańców miejscowości pod Warszawskich. 150.000 z wypędzonych Polaków trafiło do niemieckich obozów koncentracyjnych lub na roboty przymusowe do Niemiec. Większość lewobrzeżnej Warszawy została całkowicie zniszczona.

Dziś mit Powstania Warszawskiego stał się mitem etno nacjonalistycznym ożywiającym patriotyzm w polskiej młodzieży. Mitem dopingującym młodzież do walki z kompradorskimi elitami.