Jan Bodakowski
Lech Kaczyński. Biografia polityczna 1949-2005 – obowiązkowa lektura dla wszystkich zwolenników PIS
Wydana przez Zysk pozycja „Lech Kaczyński. Biografia polityczna 1949-2005” autorstwa Sławomira Cenckiewicza, Adama Chmieleckiego, Janusza Kowalskiego, oraz Anna Piekarskiej, to obowiązkowa lektura dla wszystkich zwolenników PiS, i tych którzy chcieli by poznać kulisy zależności personalnych w PiS. W pierwszym 1024 stronicowym tomie, ilustrowanym zdjęciami w 88 stronicowym dodatku, czytelnicy poznają świetnie, i z niezwykłą sympatią dla nieżyjącego prezydenta, opisaną historie życia Lecha Kaczyńskiego. Na poły hagiograficzny charakter publikacji nie oznacza jednak że autorzy przemilczeli dyskusyjne wydarzenia z życia Lecha Kaczyńskiego.
Bracia Kaczyńscy urodzili się 18 czerwca 1949 roku w swoim rodzinnym domu. Pojawienie się chłopców bliźniaków było zaskoczeniem dla rodziców spodziewających się córki. Matka braci Kaczyńskich pochodziła z polskiej szlacheckiej rodziny, jej siostra była żołnierzem Narodowych Sił Zbrojnych. Podobnie ojciec pochodził z polskiej rodziny, był żołnierzem Armii Krajowej. Ojciec braci Kaczyńskich nie wstąpił do PZPR, i dopiero w 1976 wstąpił do ZBOWiDu. Przez kilkanaście lat był infiltrowany przez SB. Wbrew plotkom Żydówką była tylko matka chrzestna Lecha Kaczyńskiego.
Bracia Kaczyńscy wspominali swoje dzieciństwo jako radosne. Kaczyńscy mieszkali w Warszawie na Lisa Kuli 8/2 – czyli naprzeciw obecnej siedziby redakcji Najwyższego Czasu mieszczącej się pod numerem 7/1. W 1961 roku Lech i Jarosław zadebiutowali w filmie „O dwóch takich co ukradli księżyc”, i stali się gwiazdami filmowymi. Praca na planie zniechęciła ich do dalszej kariery aktorskiej. W liceum wśród znajomych braci Kaczyńskich były dziś sławne osoby - Lejb Fogelman i Seweryn Blumsztajn.
Po okresie łobuzerki w okresie liceum, studiowali prawo na uniwersytecie warszawskim. Nie byli represjonowani za marzec 1968. Wraz z Bogusławem Wołoszańskim uczestniczyli w seminarium magisterskim profesora Stanisława Ehrlichta – publicysty kolaborującego z sowietami w „Czerwonym Sztandarze”, członka Związku Patriotów Polskich, żołnierza Armii Czerwonej i ludowego WP, marksisty. Ehrlicht uświadomił Kaczyńskim role nieformalnych grup nacisku w systemie władzy.
W kolejnych rozdziałach pracy autorzy przybliżają czytelnikom karierę naukową Lecha Kaczyńskiego. Jego działalność w NSZZ Solidarność i opozycji. Udział w obradach Magdalenki i okrągłego stołu. Wygraną w pierwszych wolnych wyborach do senatu, które bojkotował Andrzej Gwiazda, Bronisław Komorowski i Henryka Krzywonos. Autorzy książki opisali też prace Lecha Kaczyńskiego z bratem w kancelarii prezydenta Wałęsy. Szefowanie NIK. Przegraną partii braci Kaczyńskich PC w 1993 roku (4,42%). Rezygnacja z startu w wyborach prezydenckich w 1995 i poparcie Jana Olszewskiego (6,86%).
W 1997 roku władze postkomunistom z SLD odebrała koalicja postsolidarnościowa AWS zdobywając 33,83% głosów. W 2000 roku po rozpadzie koalicji AWS i UW Jerzy Buzek doprowadził do powierzenia teki Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego Lechowi Kaczyńskiemu.
Jedną z decyzji Lecha Kaczyńskiego było w 2001 roku zablokowanie ekshumacji w Jedwabnym. Pion prokuratorski IPN któremu szefował prezes IPN Witold Kulesza podlegał Prokuratorowi Generalnemu Lechowi Kaczyńskiemu. Do zablokowania ekshumacji Lecha Kaczyńskiego przekonały osoby z Muzeum Historii Żydów - Jerzy Halbersztadt i Ewa Junczyk-Ziomecka, oraz prezes Fundacji Nissenbaumów. W wyniku decyzji Lecha Kaczyńskiego nie ustalono ani liczy ofiar ani okoliczności ich śmierci – co niewątpliwie wzmocniło oskarżenia Grossa o odpowiedzialność Polaków za masakrę. Decyzja Lecha Kaczyńskiego była też postawieniem przepisów judaizmu ponad prawem polskim.
W obliczu przegranej AWS i UW, działacze tych środowisk powołali dwie nowe formacje: 10 stycznia 2001 roku powstała PO, a 26 kwietnia 2001 PiS. Kadry PiS stanowili zaufani działacze poprzedniej partii Kaczyńskich PC. W wyborach 2001 wygrał SLD zdobywając 41% głosów. Druga była z poparciem 12,68% PO, trzecia była Samoobrona z poparciem 10,2%. PIS był czwarty z poparciem 9,5%. Stawkę zamykało PSL 9% i LPR 7,87%.
W 2002 roku w wyborach samorządowych koalicja PO PIS zdobyła 16,02%. Podobny wynik osiągnęła Samoobrona 15,98% i LPR 14,36%. W wyniku tych wyborów prezydentem Warszawy został Lech Kaczyński. Już jako prezydent Warszawy powołał na stanowisko pełnomocnika do spraw kobiet Joanne Kluzik Rostkowską.
Ogromne były zasługi Lecha Kaczyńskiego dla Muzeum Historii Żydów Polskich. Prezydent Warszawy przekazał pod budowę MHŻP działkę o powierzchni 12.929 m2 w centrum Warszawy - która dziś może być warta nawet 130.000.000 złotych. Dodatkowo z budżetu Warszawy na budowę MHŻP przeznaczono 40.000.000 złotych w gotowce (co zmusiło Ministerstwo Kultury do podobnego 40.000.000 zł wydatku). Inicjatywa podwyższenia udziału Warszawy w kosztach budowy MHŻP była osobistą inicjatywą Lecha Kaczyńskiego. Lech Kaczyński by zyskać poparcie Ministra Kultury dla budowy MHŻP zobowiązał się do współfinansowania przez Warszawę budowy Muzeum Sztuki Nowoczesnej. W 2003 roku Lech Kaczyński wymusił na posłach PIS przekazanie w ustawie budżetowej 5.000.000 złotych na MHŻP. Przedstawiciele środowisk żydowskich publicznie deklarowali, Lech Kaczyński robił to wbrew swoim wyborcom, i nie uświadamiając swoich wyborców o swoim wsparciu dla MHŻP. SLD i PiS wspólnie wspierały budowę MHŻP.
Jan Bodakowski
tekst na ten temat ukazał się pierwotnie na portalu Prawy.pl http://www.prawy.pl/
Inne tematy w dziale Polityka
