Łagier Jaworzno

Jan Bodakowski

Łagier Jaworzno

Nakładem wydawnictwa Rytm została wydana praca Mateusza Wyrwicha „Łagier Jaworzno”. Wyrwich w swojej pracy zamieścił relacje polskich patriotów wiezionych w komunistycznym łagrze w Jaworznie, wypowiedzi oprawców z bezpieki oraz dokumenty archiwalne opisujące ten komunistyczny obóz koncentracyjny dla kilkunastoletnich polskich patriotów, bezlitośnie torturowanych przez komunistycznych oprawców.

Podczas II wojny światowej Niemcy w Jaworznie stworzyli filię KL Auschwitz. Więźniowie pracowali w jaworznickich kopalniach. Sowieci tak jak i w wypadku innych niemieckich obozów koncentracyjnych, infrastrukturę obozu w Jaworznie wykorzystali do stworzenia komunistycznego obozu koncentracyjnego w którym więziono polskich patriotów, Ślązaków, Niemców, Łemków i Ukraińców podejrzewanych o współpracę z OUN i UPA.

W 1951 roku obóz wyspecjalizował się w więzieniu młodych polskich patriotów jako Progresywne Więzienie dla Młodocianych Przestępców. Łagier Jaworzno działał do 1955 roku jako więzienie polityczne, a do 1956 jako wiezienie kryminalne. Jego ofiarami było 10.000 osób. Więźniowie poddawani byli intensywnemu indoktrynacji i zmuszaniu do niewolniczej pracy w kopalniach i fabrykach. Nadzorcy więzienia, na czele, których stał komunistyczny zbrodniarz Salomon Morel, prócz tortur, głodzenia, skłócali więźniów i wymuszali donosicielstwo.

Zwolnionych więźniów politycznych w 1956 wcielono do ludowego wojska polskiego, i wysłano do niewolniczej pracy w kopalniach. Później byli więźniowie, przez cały okres PRL, prześladowani byli na wolności przez komunistyczne władze, które uniemożliwiały im naukę i pracę.

Jan Bodakowski