Tusk i Kaczyński: zaufanie w czasach zarazy

Pisałem niedawno w „Rzepie” tekst o tym, że między premierem a prezydentem przez najbliższe trzy lata nie będzie dobrze. Obaj chcą startować w wyborach prezydenckich i w związku z tym, przez najbliższe trzy lata będziemy mieć kampanię.

A w związku z tym nie ma co liczyć na jakiekolwiek ciepłe i pokojowe relacje między dwoma obozami władzy. Ledwo napisałem, a nastąpiły kolejne objawy tej wojny.

Najpierw prezydent poleciał do Gruzji w dniu expose premiera. Jego nieobecność na trybunie w Sejmie była dojmująca. Małostkowa i żenująca.

Teraz Donald Tusk podjął ważną zdaje się decyzję, zmieniającą naszą taktykę wobec Rosji nie mówiąc prezydentowi „ani be, ani me, ani kukuryku”. Nie umiem ocenić, czy to dobry ruch. Do wczoraj zresztą nikt nie wiedział, że my blokujemy rozmowy Rosji w sprawie wejścia do OECD. Teraz już wiemy.

Nawet zakładając, czego nie wykluczam, że to sensowne, to nie poinformowanie nawet o tym, głowy państwa, jest fatalne. Nie twierdzę, że premier musi o wszystko pytać prezydenta. Ale może próbować go przekonać, albo przynajmniej poinformować. Tak, żeby nie wywoływać takich reakcji, jakie wywołało. Bo na zewnątrz wygląda to fatalnie i na pewno nie wzmacnia pozycji Polski.

Nie mam nic przeciwko temu, żeby dwa ośrodki władzy ze sobą konkurowały, nawet zwalczały się. To dobrze jak będą nawzajem patrzeć sobie na ręce. Ale niech to się toczy tak, by na zewnątrz to nam nie szkodziło.

A po tej deklaracji Tuska i późniejszych słowach Kaczyńskiego, że jest zaskoczony deczyją premiera, zapewne dziś ambasadorowie różnych krajów głowią się , co napisać w notach do swych stolic. Czy Polska zmienia politykę wobec Rosji, czy nie? O co Polakom chodzi? Eee, znowu nie można ich traktować zbyt poważnie.. To najgorsze, jak powstaje zamęt na zewnątrz. To poważna wpadka premiera.

Ale przynajmniej już wiemy, jak interpretować zasadnicze fragmenty expose premiera. Przechodzimy szybką lekcję pod tytułem „Zaufanie w polityce wg Donalda Tuska”.