I w Platformie i w PiS-ie rodzi się silny opór. W obu partiach jest coraz więcej polityków, którym jest za ciasno i którzy myślą o stworzeniu czegoś nowego. Oczywiście nie stanie się to teraz, tylko jakieś pól roku przed wyborami, kiedykolwiek one by się nie odbyły.
Spotkanie gliwickie Platformy to ewidentna próba sił i badanie gruntu. Dzisiaj Rokita jest sam, ale niezadowolonych w PO jest więcej. Niezadowolonych nie tyle z samego Tuska, ale z dworu, który go otacza i który de facto dyryguje partią.
Z kolei w PiS-ie konserwatyści z dawnego Przymierza Prawicy czują się z jednej strony marginalizowani, niczym Rokita w PO, a dodatkowo spierają się o kwestie czysto ideowe. Spór o zapisy antyaborcyjne wewnątrz PiS ma charakter pryncypialny a nie doraźny. Tak jak LPR ewidentnie gra życiem poczętym, tak dla Marka Jurka i jego kolegów to sprawa głębokich przekonań. A jeśli spór ideowy łączy się ze sporem czysto prestiżowym i personalnym, wtedy do rozpadu niedaleko.
W Platformie spory personalno-prestiżowe też nakładają się na spór ideowy – o oblicze ideowe partii.
Oba ugrupowania są więc w podobne sytuacji – obu partiom grozi wewnętrzny rozłam. Ciekawe jest jak na to reagują.
PiS zorganizowało konwencję, na której chciał pokazać swoją drugą twarz – promodernistyczną. Wyznam szczerze, że nie było to bardzo przekonywujące , ale zawsze coś. Zamiast twarzy Macierewicza partia pokazała teraz Gilowskiej, Streżyńskiej czy Kluzik-Rostkowskiej. To oczywiście zabieg propagandowy, ale ważne jest, jakie sygnały wysyła partia.
A co stało sie w Platformie? Organizatorzy spotkania gliwickiego, na którym miała się odbyć dyskusja o programie partii zostali ukarani. Bo zorganizowali dyskusję bez wiedzy szefa, a precyzyjnie bez wiedzy najbliższego otoczenia szefa. Z ugrupowania obywatelskiego zostały doprawdy zgliszcza.
PO dziś jest partią o wiele bardziej zamordystyczną niż PiS.
Autor podcastu Układ Otwarty. Prezes niezależnego think tanku Instytut Wolności
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
