Na złamanie karku

Są na świecie lotniska, uchodzące za szczególnie niebezpieczne, i wymagające od pilotów najwyższych umiejętności, skupienia i wyczucia.

Na czele tej klasyfikacji znajduje się nepalski port lotniczy Lukla. W jego przypadku nagromadzono wszystkie elementy, które uprzykrzają życie pilotom – ekstremalnie krótki pas startowy, i co za tym idzie bardzo niewielki margines błędu przy starcie i lądowaniu, gdyż z jednej strony jest przepaść, a z drugiej zaś ściana skalna. Do tego dochodzą niesprzyjające i zmienne warunki atmosferyczne, utrudniające m.in. widoczność.

Lotnisko to jest - jeśli mnie pamięć nie myli - bazą wypadową na Mount Everest. Zaopatruje ono też okoliczną ludność w różne rzeczy, z racji tego, iż jest praktycznie jedynym sposobem na utrzymywanie z mieszkańcami kontaktu. Co ciekawe, ludzie ci nigdy w życiu nie widzieli samochodów, za to samoloty są im świetnie znane.

Niemniej piloci to ludzie lubiący wyzwania, i traktują takie miejsca jako wymagający test. Nie kieruje nimi oczywiście lekkomyślna chęć popisywania się, lecz doskonalenia swojego fachu, postawieniu kropki nad ’’i’’, potwierdzenia posiadanych kwalifikacji.