Tradycja sporu

 

Przytaczam z pamięci żydowski dowcip.

 

Do pewnej synagogi trafia nowy rabin. Od początku ma problemy na nabożeństwach. Część wiernych przy pewnej pieśni stoi, część siedzi.
Ci co stoją, upierają się, że taka jest tradycja i wrzeszczą na tych, co siedzą. Ci co siedzą, upierają się, że taka była tradycja i wrzeszczą na tych co stoją. Rabin jest załamany.

Udaje mu się odszukać najstarszego, przeszło stuletniego mieszkańca gminy. Wybiera się do niego delegacja: Rabin, przedstawiciel tych, co siedzą i przedstawiciel tych co stoją.

 

Pierwszy pytanie zdaje przedstawiciel stojących:

- Starcze, czy była taka tradycja, że przy tej pieśni trzeba stać?

- Nie było takiej tradycji – odpowiada słabo starzec.

 

Podekscytowany drugi przedstawiciel podbiega do starca:

- Czy taka była tradycja, że trzeba siedzieć?

- Nie było takiej tradycji – odpowiada starzec.

 

Rabin załamuje ręce:

- Nie możemy w skupieniu się modlić, oni ciągle się kłócą, ci co stoją wrzeszczą na tych co siedzą i odwrotnie..

Starzec, odpowiada słabo: - Taka była tradycja.