75 rocznica Operacji Market Garden.

Kolejna rocznica, malkontenci mogą sobie dmuchać w antypatriotyczny gwizdek ale my pamiętajmy. Polska Samodzielna Brygada Spadochronowa która wzięła udział w drugiej fazie tej fatalnie zaplanowanej przez Anglików i Amerykanów operacji powietrzno-desantowej walczyła dzielnie do końca. Są polskie groby, pomnik, Holendrzy dbają, dzieci szkolne wysyłają choć i na nich, cwilów w Arnhem i okolicy spadł kataklizm.

Batalistyka i polityka jest dobrze znana i opisana nie warto do niej wracać nawet jeśli ma się w pamięci wredność  angielskich dowódców w stosunku do generała Sosabowskiego, otwartego krytyka ich idiotycznych posunięć.
O czym więc warto wspomnieć w te dni rocznicowe? A może o Amerykaninie, Richardzie Tice który na ochotnika wstąpił do polskich oddzialów na zachodzie i zgniął pod Driel wkrótce po lądowniu? Był patriotą w każdym calu, najpierw, jeszcze przed Pearl Harbor wstąpił do US Army ale medycy wykryli u niego pękniety bębenek uszny i został z tego powodu zwolniony z wojska. Nie za bardzo mu to pasowało więc razem z kolegą, Jamesem Burnsidem pojechał auto-stopem do Kanady gdzie polskie palcówki prowadziły rekrutację do polskich sił zbrjonych.

Przyjęty, rozpoczął naukę języka polskiego i w marcu 1944 otrzymał stopień podporucznika. Nie jest prawdą, co pisze w swojej ksążce o bitwie Antony Beevor, że Richard miał polskie korzenie. Kolegom,  którzy nazywali go 'Kowbojem' opowiadał, że słyszał w szkole o Polakach którzy walczyli o niepodległosć Stanów więc postanowił się choć trochę odwdzieczyć. Zginął, tak jak zresztą przeczuwał przed lądowaniem, w ogrodach otaczajacych Driel gdy oddział niemiecki zmylił go okrzykami po angielsku 'Don't shoot, don't shoot'. 
Jako jedyny Amerykanin spoczywa obok swoich polskich towarzyszy broni na cmentarzu wojennym Arnhem Oosterbeek, zdjęcie poniżej.

W Australii mówi się przy takich okazjach: "Lest we forget".