Lubię jak coś powstaje z niczego. Nie było a już jest.
Może to być jakiś projekt rzeczy mechanicznej.
Jakieś śrubki, zębatki, blachy, wsporniki, co da jakieś urządzenie przydatne do pracy, zabawy lub jakiegoś hobby.
Czasami ołówkiem główna myśl zapisana na kartce A4 i wszystko z pamięci robione na wyczucie, choć w ręku suwmiarka czuwa i sprawdza jak powstaje nowe życie... przedmiotu...
Życie.
Nigdy go za dużo.
Jeszcze tyle filmów do obejrzenia z bliską mi osobą, książek do przeczytania które czekają na swoją kolej a miały być już dawno przeczytane.
Stare fotografie, co czekają na skanowanie, by dać im nowe, tym razem cyfrowe życie...
Czarno-białe zdjęcia, slajdy 6x6 i film niemy 8 milimetrowy...
Innych wtedy nie było. Zatrzymane w kadrze, tym stałym i ruchomym, okruchy naszego życia.
Tamte zdjęcia mają inną wymowę i znaczenie. Były robione z namysłem... na całe życie...
Jest co ogladać...
Teraz w dobie cyfrówek wali się tysiace zdjęć, filmów i czasu brak na obejrzenie, bo trwa wciąż nowe życie...
A chciałoby się jeszcze...
Życie...
