Osiemdziesiąt lat po wybuchu wojny tkwi ona w głowach Polaków zaskakująco mocniej niż mogłoby się wydawać.
Wśród wielu wspominkowych materiałów publikowanych w mediach i pokazywanych w stacjach telewizyjnych niezwykle mocno uderzył mnie wątek przedwojennej codzienności.
Sierpień 1939 r. był, jak teraz, miesiącem wakacyjnym. Było podobno niezwykle ciepło i pogodnie. Tak jak teraz, tak i wówczas wielu Polaków miało normalne plany związane ze swoim życiem. Jedni czekali na spotkanie z przyjaciółmi we wrześniu, inni planowali wyjazd służbowy, jeszcze inni czekali na początek roku szkolnego.
I nie doczekali.
Nie doczekali się swojego ślubu lub ślubu ich dzieci, nie doczekali narodzin swojego dziecka, nie doczekali być może pogrzebu swoich najbliższych. Nie doczekali się stypendium lub nie doczekali swoich wymarzonych studiów. Nie doczekali się nowej pracy…
Nie doczekali niczego, co zaplanowali, na co z niecierpliwością czekali. Dla ich marzeń zabrakło przyszłości …
