"Ja nie wyznaję żadnej religii. Stwierdzenie, że jestem połączony z jedną konkretną religią wydaje się zbyt skąpe, gdyż sam fakt istnienia tak wielu przeróżnych dróg miłości i boskości uważam za niezwykle fascynujący. Nie jestem religijny - jestem uduchowiony!" pisze w swej książce "Praca z energią, 111 ćwiczeń wzmacniających Twoje wibracje" autor Kyle Gray.
Zgadzam ja się z nim w zupełności, albowiem w kwestiach duchowościowości człowieczej nie powinien sobie człowiek czynić żadnych ograniczeń i zdobywać jak najwięcej, do doskonałości w ten deseń dążąc, a także samo i do równowagi we Wszechświecie, co sztuką łatwą nie jest, względem tego, że co i raz ten człowiek przez wszelakie siły nieczyste wodzony jest na pokuszenie.
Tak to, jak się można dowiedzieć z prasy krajowej i Kobaltowych Okienek na ten przykład jeden jegomość, nie wiedzieć dlaczego nazywany Duchownym Ojcem, choć dzieci nie posiada, a dusza u niego karlejąc nieustannie w cielesnej powłoce, wciąż się rozrastającej do owej duszy odwrotnie proporcjonalnie, Wszechświat wprawia w zakłopotanie. Wyobraża on sobie bowiem, że doczesne dobra pieczołowicie gromadzone nieśmiertelność jemu zapewnią na tak zwane wieki wieków. Wsiada on do jednej z wielu swoich tak zwanych Wypasionych Bryk, błyskając pierścieniami złotemi na palcach jak serdelki i wielce z siebie zadowolonym układa już w myślach eleboraty w temacie "Jak skłonić emeryta, aby się pozbył mamony", albowiem Ojciec Duchowny za biznes się chce zabrać, a potrzebując większe tak zwane inwestycyjne sorty niż niejaka Isabelle, co pragnie napisać książkę i zbiera w tem celu datki w internetach, jakby to kwestia pieniędzy na ten cel zdobytych była gwarancją literackiego powodzenia owego dzieła, co ona ma je w zamyśle pisać.
Oczywista, inwestycja na poziomie materialistycznym jest bardzo ważną w życiu człowieczym, względem, że mając ten człowiek potrzeby życiowo prozaiczne, w temacie mieszkania, odżywiania czy spędzania przyjemnie czasu, albowiem wszak chodzi o to, by człowiek ów wiódł przyjemne życie i wątpliwości w tym temacie ja żadnych nie mam. Gdzie jednakowoż rozpoczyna się granica, gdy inwestycja w rozwój przekształcając się w nieustanne pragnienie posiadania, a serce człowiecze stając się coraz mniejszym i płomień, który w nim się rozprzestrzenia stając się człowiekowi żywiołem pochłaniającym życie w taki sposób, że osobisty Anioł stróż, miast o człowieka tego się troszczyć nadal, patrzy tylko wzrokiem zrezygnowanym? Można się zatrzymać na chwilę i wpuścić do swej duszy kontemplacyjną ciszę, której w galeriach handlowych próżno szukać i porozmawiać zawczasu z Aniołem Stróżem czy nas natenczas aby Życiowa Nawigacja nie zawodząc i jesteśmy na właściwej drodze.
Tak się bowiem składa, że tylko wtenczas gdy Anioła kto o pomoc prosząc, on człowiekowi może pomagać. Niektóry zaś człowiek w marności swojej, w ostatniej chwili prosząc o pomoc, miast wcześniej słuchać intuicyjnych podszeptów, które co i raz zagłuszał wcześniej, albowiem się jemu zdawało, że o ducha swego dbać nie musi, bo całe długie i bogate życie jest wszak przed nim.
