Szajba głupcze

 Zbigniew Ziobro, co prawda jest prawnikiem, ale jak pamiętamy, na ministra sprawiedliwości, niestety z powodu zbyt małego doświadczenia się nie nadawał i długo trwało dziennikarskie śledztwo sprawdzające, czy też posiada aplikację prokuratorską. 

Opozycja PO-SLD-PSL była jednomyślna. Co prawda prawnik, ale zbyt młody, bez dorobku, praktyki, więc się nie nadaje.

Nawet jego vice, Beata Kempa się nie nadawała gdyż skończyła zamiast prawa tylko administracyję.

Nastały rządy Platformy Obywatelskiej i w końcu natrafiono na ideał na stanowisko ministra sprawiedliwości, czyli Zbigniewa Ćwiąkalskiego. Profesor prawa z dorobkiem, salonowiec, autor prawniczych opinii broniących samego senatora Stokłosę.

Niestety pech zrządził, że za jego ministrowania w kraju gdzie nie stosuje się kary śmierci zaczęto ją na masową skalę wykonywać w naszych zakładach karnych. Tego w postępowej Europie tolerować nie można.

Ćwiąkalskiego zastąpiono sędziwym Andrzejem Czumą. Tym razem to już PiS-owska opozycja grzmiała.

Co prawda z wykształcenia prawnik, jak się należy, ale przecież od kilkudziesięciu lat poza zawodem?

Nic to, mówił obóz rządzący, ważne, że prawnik i już. Przypomni sobie, co trzeba.

Nastał listopad roku 2011 i wieloletni konflikt został rozwiązany.

Skoro prawnicy, z wyjątkiem towarzysza Jaskierni, do tej pory się nie sprawdzili to na odcinek sprawiedliwości rzucono filozofa bez prawniczego dyplomu, ale za to, jak zapewnia premier, z szajbą.

Jednym słowem „szajba głupcze” to na dzisiaj obowiązujące kryterium by zostać ministrem czegokolwiek.

Jeśli dodamy do tego obdarzonego niewątpliwie szajbą, Niesiołowskiego, profesora od bezkręgowców, który pokieruje Komisją Obrony Narodowej oraz technika optyka, Bramorę od Palikota na czele Komisji Edukacji to czeka nas bardzo ciekawa kadencja.